Een berichtje vanuit Oeganda!

Woensdag rond half 7 ging ik uit Genemuiden weg, vergezeld door paps en mams. Eindelijk ging ik weer terug naar Oeganda!

Op Schiphol had ik gelukkig geen problemen, mijn koffer was 30,3 kilo, iets te zwaar, maar gelukkig mocht ik de kaas en hagelslag gewoon mee nemen!

De vlucht naar Istanbul verliep heel goed, ik had niemand naast mij zitten, dus kon het er eens goed van nemen. Met de schoenen uit, filmpje op en lekker languit in het vliegtuig. Istanbul was echt een heel mooi vliegveld, waar ik gelukkig gewoon in Euro's kon betalen. Wel een beetje duur trouwens, 3,30 voor een blikje cola, maar vooruit! Straks ik Oeganda zullen de prijzen weer een stuk goedkoper zijn.

Vlak voordat we aan boord van het vliegtuig van Istanbul-Entebbe gingen, ontmoette ik een ander Nederlands meisje, die ook voor vrijwilligerswerk bij een ander weeshuis naar Oeganda ging. Toevallig zaten wij naast elkaar in het vliegtuig, dat was dus wel erg gezellig!

Maar het vliegtuig was wat minder luxe! Klein en vol, maar ook dit vliegtuig landde weer netjes op de grond!

En dan was ik eindelijk weer terug in Oeganda! Ik kon weer ruiken hoe alles rook en iedereen weer zien! Famke stond mij al op te wachten met Naomi! Wat fijn om weer ‘thuis' te zijn!

Je kunt wel raden dat de hele weg van Entebbe-Jinja het niet stil geweest is in de auto, ondanks het tijdstip. ( Mijn vliegtuig landde om 1.10 in de nacht) Om 4.30 waren we dan eindelijk in Jinja!

Famke heeft een leuk ‘appartementje', met 2 slaapkamers, dus ik heb mijn eigen slaapkamer de komende 2 maanden!

Donderdag kon ik dan eindelijk weer terug naar Welcome Home, om alle kinderen en medewerkers weer te zien! Je kan wel raden dat dat heel erg leuk was! Alle ‘mommies' waren erg blij om mij weer te zien, ik werd door iedereen geknuffeld! Het voelde echt als: ‘Welcome Home'! Ook de kinderen vonden het erg leuk. Er zijn er best nog veel die ik ken! De oudere kinderen waren nog naar school, dus om 12.30 ging ik mee om de kinderen uit school te halen. Toen wij stonden te wachten en de kinderen er aan kwamen, renden er gelijk 2 kinderen naar mij toe en riepen: ‘mommie Anita'! Ze herkenden me nog! Een ander kindje vroeg zelfs: Mommie, Susan is where? ( Susan was de vorige keer een van de meisjes waar ik veel mee gewerkt heb en die echt mijn meisje was, zij is nu naar Amerika geadopteerd)

Er zijn heel veel kinderen in het weeshuis, bij de baby's zijn er veel nieuwe kleintjes! Echt zo schattig! ( het geld voor de babyvoeding komt dus goed van pas)

Ook bij de andere afdelingen is het gezellig druk! Elke keer als ik nu kom word ik al van verre gespot en roepen ze allemaal: ‘mommie'Anita! You are here!

Vrijdag zijn Famke en ik op bezoek geweest bij Pastor Terrie, hij is de dominee van de kerk waar ik altijd heen ging. Zo goed om hem weer te zien, was erg gezellig. Hij vroeg ons om te blijven eten voor lunch! Dat namen we natuurlijk aan, dus heb zelfs weer kip gegeten J ( zonder eerst naar de markt te hoeven om de kip levend te kopen en te laten slachten)

Ook het brood is niet meer zo droog als 1,5 jaar geleden! Als je het nu uit de verpakking haalt, breekt het niet gelijk! Dus dat is mooi!

Verder nog niet veel bijzonders gedaan, het weer is ook net als ik Nederland, veel regen dus. ( ik vertelde de ‘mommies' van Welcome Home dat het in Nederland ook zo veel regent, volgens hen heb ik ‘blessings' mee genomen)

De stroom is ook al vaak uitgevallen, wat betekent dat ik met een zaklamp moet douchen, ach het voelt echt als ‘thuis', dus ook zonder stroom of warm water J haha!

Groetjes vanuit een wat nat, maar toch warm Oeganda!