Erg leuk om al jullie berichten te lezen! Leuk dat jullie allemaal met mij ‘meereizen'!

Ondertussen is er al meer dan een week voorbij gegaan en heb wel weer wat te vertellen. Hopelijk wordt het voor jullie een niet al te lang verhaal. Maar uit de berichten is het regenachtig in Nederland, dus binnenzitten met een kopje thee/koffie is niet verkeerd. Ga er dus goed voor zitten, en veel leesplezier ! :)

Vorige week vrijdag ging ik 's morgens gewoon naar Welcome Home, om daar lekker met de kinderen te zijn en les te geven.

Mijn moeder vroeg van laatst: Wat doe je nou de hele dag? Mijn antwoord was; baby knuffelen :)

Natuurlijk is dat niet wat ik de hele dag doe;) Maar het is wel erg leuk. Het weeshuis is opgedeeld in drie verschillende groepen. Je hebt de kleine baby's (preemies) de oudere baby's/peuters (baby's) en de kleuters (toddlers) Op elke verschillende afdeling, is er weer van alles te doen!Bij de allerkleinsten kom ik erg graag. Baby's de fles geven, baby's wassen, luiers verschonen, lekker knuffelen en spelen. Gewoon aandacht en liefde geven die elke baby nodig heeft.

Bij de baby's/ peuters zijn kinderen van ongeveer 1-2,5 jaar. Het enige nadeel wat ik aan deze afdeling vind, is dat de kinderen geen luiers meer dragen! Ze worden getraind om op het potje te plassen en te poepen, maar zeg dat maar eens tegen een kindje van 1,5 jaar! Dus elke keer als ik hier een kindje op schoot neem of optil, controleer ik eerst even of hij of zij niet net toevallig in de broek geplast heeft. Natuurlijk ben ik allang een keer onder gesplast/ gepoept en gekotst, dat hoort erbij! Maar als je het zo goed en kwaad kan voorkomen...! Bij deze kinderen gaat het er meer om dat ze lekker spelen, en dat je aandacht geeft aan de woordenschat enzo, dus lekker met ze zingen en tellen.

Bij de oudste en grootste groep zijn de oudste kinderen. Van 3-7 jaar. Deze kinderen spelen erg graag buiten, maar lastig vinden ze het om samen te delen, dus we leren ze dat delen goed is, en ook dat samen spelen erg belangrijk is! Het weeshuis heeft ook een eigen klaslokaal waar ik erg vaak te vinden ben. Lesgeven is erg leuk, kinderen zijn zo dankbaar! De kinderen weten dat ik uit Nederland kom, dus vinden het ook erg leuk om Nederlandse woorden en zinnetjes te leren, zoals: ‘Goedemorgen, Hoe gaat het? Het gaat goed! Zo leuk om dat uit de mondjes van de kinderen te horen. Maar ook creatief bezig zijn in het lokaal is erg leuk, vouwen met vouwblaadjes is erg leuk, al vinden de meeste kinderen dit nog heel lastig!

Zoals je leest, verveel ik mij dus zelden met zoveel kinderen om je heen, die allemaal graag even aandacht willen! ‘mommie Anita' neemt haar taak dan ook serieus en is altijd wel ergens te vinden!

Maar die zelfde vrijdag had ik ‘smiddags een bruiloft van een Amerikaanse die met een Oagandees ging trouwen. Famke en mij was gevraagd of wij de bruidstaart op wilden halen en af wilden leveren bij de locatie. Dat wilden wij wel, maar vonden het wel een hele verantwoording, we zullen maar net die taart uit onze handen laten vallen, of struikelen over een steentje! Maar gelukkig is de taart heel afgeleverd. Ook werd gevraagd of wij een bruidsboeketje wilden maken. Wij, die nog nooit een boeket gemaakt hadden, vonden het erg leuk om te doen, want het was een heel belangrijk boeket! Deze werd na de ceremonie in de lucht gegooid en elke vrijgezelle vrouw mocht proberen deze op te vangen! Helaas was ik niet de gelukkige en moet ik dus nog even wachten met mijn eigen bruiloft. Haha!

Op de kaart stond dat de ceremonie om 16.30 begon. Maar tijd is in Afrika een ruim begrip. Om 18.00 arriveerde dan de bruid en kon de dienst beginnen. Deze werd gehouden bij een restaurant, welke uitzicht had op de Nijl, een prachtige locatie dus! De zon ging onder, dus bij zonsondergang trouwen is wel erg romantisch! ( maar ook wel jammer van je dag, zo laat!)

Het was een mooie dienst! Na de ceremonie was er (erg lekker) eten! Poeh zeg, wat hebben wij ons misdragen! :) Maar we vonden wel dat het mocht! Was weer eens wat anders dan het Oegandese eten wat we elke dag eten! Hierna werd de ‘dansvloer' beneden op het grasveld bij de Nijl gereed gemaakt. Een mix tussen Afrikaans en Amerikaans! Erg leuk.

Het was een gezellige middag en avond zo!

Zaterdag werden we wakker en de zon scheen uitbundig! Dit is soms wel anders, want volgens mij is het regenseizoen hier aangebroken ofzo, het kan regenen! Maar niet deze zaterdag!

Nadat ik ;s morgens eerst weer naar Welcome Home geweest was, pakten we 's middags onze zwemspullen in om eens lekker te zwemmen! Dit keer bij de Nile Resort! Een super de luxe hotel, wat ook een zwembad heeft. Je kijkt echt op de Nijl, en tropisch uitzicht! Maar wat het zwemmen deze keer nog bijzonderder maakte, was de aanwezigheid van heel veel aapjes! Er waren minimaal 6 aapjes wat naast ons, of in de boom aan het spelen was. Echt een leuk gezicht om vanuit je ligstoel aapjes te kijken (letterlijk)!

Zondag morgen was het weer mooi weer! Dus naar de kerk, waar je lekker buiten zit, onder de bomen.

Helaas was het 's middags over met het mooie weer, want de regen kwam met bakken uit de lucht, dat werd dus een lekker middagje binnen zitten en boekje lezen! J

's avonds was er ‘missionairy Fellowship'. Alle missionarissen in Jinja kunnen dan 1 keer in de maand bij elkaar komen op de zondag avond. Er is dan een Bijbelstudie en daarna lekker eten! Iedereen neemt wat te eten mee. En lekker dat dat is! Het was ook erg gezellig, weer veel mensen ontmoet die ik nog kende van mijn vorige reis.

Maandag morgen WH, 's middags gingen wij op bezoek bij Jjajja Amina ( Jjajja=oma) Dit is de oma van Famke's project, die zorgt voor ongeveer 30 van haar kleinkinderen die wees geworden zijn.

Maar ook deze keer hadden wij pech op de heen weg. We zaten met z'n drieën ( Famke met Naomi, en ik) achter op de boda. We waren de grote weg al af gegaan en zaten net lekker op de zandwegen te rijden, begint het te regenen. Dat is geen pretje als je achterop de motor zit, maar al helemaal niet als de wegen waarop die motor rijdt, langzaam in modder veranderd! Dus glibber en slibber vervolgen wij onze weg naar de oma. Deze was heel erg blij om ons te zien.

We beloven om volgende week weer langs te komen, dan neemt Famke spullen mee en zullen wij met 2 van haar kinderen een bezoekje aan de dokter brengen. Deze kinderen hadden ergens last van, maar helemaal duidelijk was het niet.

Het gevolg van deze trip was dat je voeten en slippers zo onder de rode modder zitten, dat je net een Afrikaanse bent! Gelukkig biedt een ( koude) douche ervoor dat we ons gelukkig weer helemaal schoon kunnen boenen!

Dinsdag morgen weer naar WH, ;s middags ben ik met het zendingsteam mee geweest naar een dorpje in de omgeving. Mpummede. De kinderen uit dat dorpje krijgen dan een verhaal uit de bijbel te horen en er wordt veel gezongen! Het is altijd weer een hele belevenis om mee te gaan! Je ziet de blijdschap die de kinderen uitstralen op hun gezicht. De omgeving ziet er wat minder blij uit, hutjes en kleine huisjes, veel viezigheid. Maar toch leven deze mensen in blijdschap! Wat in mijn ogen dus heel armoedig is, komt voor hen niet zo over! Wat ene verschil van cultuur, mooi om te zien ook.

Ik had deze dinsdag ook een blunder gemaakt. (zal ook eens niet)

Elke keer als ik naar de stad loop, zo'n drie straten verderop, kom ik langs een moskee waar altijd een man zit te bedelen. Ik loop er altijd gewoon voorbij, maar toch voelt het vreemd. Je wilt zo graag iedereen helpen, maar dat kan gewoon niet.

Maar ik had deze dinsdag besloten om toch iets goed te doen, voor mijn eigen gemoedsrust. Dus ik tussen de middag een samosa ( soort driehoekige loempia met vlees of groentevulling) gekocht voor deze man. Geld wil ik niet geven, dan maar praktisch eten.

Dus ik loop daar met het zakje over straat en ik zie de man al zitten, voor de moskee, met zijn petje op.

Bedenk ik mij ineens, wat stom van mij! Het is ramadan! Hoe kan ik zo stom zijn om ETEN voor deze man te kopen en hem dit aan te bieden tijdens de ramadan! Stom, stom!

Dus ik ben, met het zakje in mijn hand, toch ook deze keer weer langs de man gelopen, heb vriendelijk naar deze man geknikt en heb de samosa maar zelf opgegeten. Ik kan die man toch moeilijk in verleiding brengen?!

Woensdag was ik de hele dag bij WH, lekker met de kinderen.

Donderdag morgen ook,'smiddags wilde ik graag met het zendingsteam mee op pad naar Lwombogo. Dat is een dorpje waar ik vorge keer ook erg vaak mee naartoe geweest ben. De mensen zijn hier erg dankbaar. Ook komen we dan bij een dorpje wat alleen uit hutjes bestaat. Het ‘echte' Afrika van de plaatjes zeg maar.

Omdat ik vorige week niet mee kon, omdat mijn buik tegen de rijst met bonen aan het protesteren was, hoopte ik dat het deze keer wel door kon gaan. Maar toen ik al wakker werd die donderdag wist ik al dat het snel droog moest worden, of anders ging het ook deze keer niet door!

Het regende echt al de hele dag! Ook in het dorpje waar we naar toe wilden was het erg aan het regenen. Voor de veiligheid konden we er dus niet heen. Niemand gaat graag vrijwillig door de modder rijden op de motor. Jammer, maar helaas, een volgende keer!

Vrijdag al redelijk vroeg op pad naar het taxipark. Geen taxi's zoals ik Nederland, maar busjes die vol gepropt worden en je op de plek van bestemming afleveren. Wij waren op weg naar Kampala om babyvoeding in te slaan! Deze blikken voeding zijn in Kampala stukken goedkoper dan in Jinja, de moeite dus om een reis naar Kampala te maken!

In Kampala heb je een ‘echte' westerse supermarkt! Fijn om eens lekker te snuffelen! Ook is er een mooie boekwinkel. Hier heb ik voor het schooltje van het weeshuis muziekinstrumenten gekocht! Sambaballen, mandharmonica's en tamboerijnen. De kinderen zullen dat erg leuk vinden.

Maar ook veel, erg veel, babyvoeding ingekocht! 125 blikken in totaal! Ik voelde me echt een multimiljonair toen ik ging betalen aan de kassa! Want ook al is Oeganda een goedkoop land, babyvoeding is hier ( bijna) net zo duur als ik Nederland. Ruim €6,50 per blik!

Dus met een privé taxi (auto) weer terug naar Jinja!

Maandag ga ik met William ( de manager van Welcome Home) mee boodschappen doen voor een hele week, voor het hele weeshuis, ik heb aangeboden ook dit van het gesponsorde geld te kopen. Want alle voedselprijzen zijn erg de lucht in gegaan!

Hij was hier heel erg blij mee, want voedsel is een van de grootste uitgavenpost van het weeshuis!

Met deze 125 blikken, kan de babyafdeling zo'n 6 weken vooruit! Dus iedereen die iets gesponsord heeft, heel erg bedankt, namens alle kinderen en baby's!