De invasie vanuit Nederland is gearriveerd en we hebben veel meegemaakt en gedaan. Ik zal proberen alles te beschrijven, maar ook weer niet te lang! Want dan wordt het voor jullie een beetje saai. Anders zou ik zeggen, ga er eens rustig bij zitten. Pak een lekkere kop koffie of thee en neem er een heerlijke stoopwafel of appeltaart bij ( hmmm, die mis ik! Mam:hint!!!)

Voordat ik Marlinde, Kirsten en Rixtia heb opgehaald, heb ik die maandag ( 29 aug.) een bezoek gebracht aan het kinderziekenhuis in Jinja. Dit deed ik samen met het team van Welcome Home. Daar gaan we bidden en de kinderen en mensen ondersteunen, erg bijzonder. Het kinderziekenhuis is niet echt een fijne plek om te zijn, voor mij op bezoek niet, maar dat moet al helemaal verschrikkelijk zijn voor de kinderen en hun ouders. Het stinkt er, bedjes liggen vlak naast elkaar en de familie zit/staat en ligt rond het bedje. We gaan de verschillende afdelingen af, tot we bij de Nutricion Ward komen, hier liggen de ondervoede kinderen. Ik kwam 2 kinderen tegen die mij niet meer los lieten. Heel erg mager, bijna alleen maar botjes. De moeder van beide kindjes overleden en in beide gevallen zorgde de oma voor hen. Ik vond ze zo lief, maar zo klein! Ze waren 5 en 6 maanden ( die van 6, bijna 7 woog maar 2 kilo!) Omdat ik ze niet uit mijn hoofd kon krijgen, heb ik William de manager van Welcome Home over deze 2 kindjes verteld. Samen met Hope, de social worker, heb ik de volgende dag weer een bezoekje gebracht. Misschien dat Welcome Home deze kindjes tijdelijk kan helpen, dat zal wel erg fijn zijn! Tot die tijd heb ik voor elk kindje een blik babyvoeding gekocht, zodat de oma zich daar tijdelijk geen zorgen om hoeft te maken.

De woensdag voordat ‘de meiden' kwamen werd door mij de laatste voorbereidingen getroffen. De matrassen werden opgemaakt, klamboes opgehangen, laatste boodschappen gedaan. Ik was klaar voor de invasie!

Dus rond 10 uur vertrek ik 's avonds om naar Entebbe te gaan. Ik sta daar te wachten op het vliegveld. Grappig is dat je ze wel uit de deur kunt kijken, want wachten in je eentje duurt lang, Maar daar kwamen ze dan! Met zijn drieën, moe van een lange reis, maar blij dat ze er waren! Dus iedereen een dikke knuffel en kus gegeven! De weg naar Jinja kon weer gemaakt worden!

Onderweg was het aardedonker, dus ik kon ze helaas nog niets laten zien van Oeganda. Maar dat kwam nog wel!

De donderdag waren we toch allemaal weer vroeg wakker, ondanks dat we 's nachts pas om 4 uur thuis waren. Nadat iedereen een beetje gesetteld was, werd het tijd om Welcome Home aan Marlinde en Kirsten te laten zien. Wat een lieve kindjes. Gelukkig waren ze ( volgens mij) ook gelijk verliefd op al die koters!

‘smiddags gingen we met de boda naar twee dorpjes. Hier doet Welcome Home evangelisatiewerk en krijgen de ouderen Bijbelstudie. Natuurlijk voor Marlinde en Kirsten een hele belevenis, want zo krijg je wel het ‘echte' Afrika te zien. Met veel hutjes en armoede. Maar ook de mooie kant van Afrika kunnen ze zien: de hartelijkheid van de mensen, de schoonheid van de natuurlijk, de blijheid die de kinderen uitstralen!

Bijzonder was dat in het eerste dorpje ( waar ikzelf vorig jaar voor het laatst geweest was) gevraagd werd aan de kinderen, of ze mij nog herkenden. Steekt er een meisje haar hand op en zegt: dat is Anita! Nou ik stond perplex! Na 1,5 jaar wisten ze nog wie ik was, dat vond ik wel bijzonder.

Nadat de kinderen gezongen hadden en er een verhaal uit de Bijbel verteld was, konden de kinderen na een goed antwoord op een vraag een cadeautje krijgen, die wij hadden mee genomen. Leuk om die blije gezichtjes te zien, nadat ze bijvoorbeeld een potlood gekregen hadden.

Vrijdags was ook weer een bijzondere dag. 2 kinderen van Welcome Home, Charles en Christopher, konden weer terug gebracht worden naar hun familie. Samen met Marlinde en Kirsten, stapten we in de bus van Welcome Home. De 2 mommies, die voor hen gezorgd hadden gingen ook mee. Deze mommies bleven twee nachten slapen, zodat de overgang van weeshuis naar huis was versoepeld werd!

Eerst werd Christopher weggebracht. Dat was een erg mooie tocht, lang veel verschillende Afrikaanse plaatjes. Maar ook de weg was echt ‘Afrikaans', dat wil zeggen: een zandweg met veel kuilen en bubbels. Marlinde en Kisten gedroegen zich echt als toeristen;) haha. Want de mommies moesten erg om hen lachen, omdat ze bij elke bubbel en kuil elkaar aankeken en schreeuwgeluidjes maakten. Maar ook dat went na 1 uur, dus hierna gedroegen ze zich weer als echte Afrikanen;).

De familie van Christopher was erg blij om hem weer te zien. Wel raar dat je beselft dat zo'n jongetje als vanaf baby bij Welcome Home is, en nu naar zijn echte familie terug gaat. Zal voro hem in het begin ook wennen zijn, maar het komt zeker goed, want het was duidelijk te zien dat ze van hem hielden!

Zo ook bij de familie van Charles, het hele dorp was volgend mij uitgelopen, maar dan niet om Charles, maar omdat er 3 grote blanke vrouwen mee waren!.

Het nieuwe zusje van Chrales bleef maar huilen als wij iets te dicht in de buurt kwamen. Na nagevraagd te hebben, bleek dat zij nog nooit eerder in har leven een blank iemand gezien heeft! ( en moest ze nu net ons als eerste tegen komen;))

Charles vond het wel lastig toen wij vertrokken met de bus, huilen, huilen! Maar gelukkig bleef de mommie met hem achter om hem goed voor te bereiden!

De zaterdag en zondag voor de safarireis hebben we lekker rustig aangedaan, een bezoekje aan het zwembad, een keertje lekker uit eten, naar de kerk, enz.

Maandag 5 september begon dan ónze' reis! Om 7 uur werden we opgehaald door Badiru, onze chauffeur voor de komende 12 dagen. Hij kwam ons ophalen in een super groot en luxe 8 persoonsbusje met safaridak! Dus lekker ruim konden we zitten en kon onze reis beginnen. We maakten nog een stop in Kampala, om daar in een grote supermarkt inkopen te doen. Hierna reden we verder naar onze eerste overnachtingsplek: Lake Mburo. Onderweg veel gezien, van dorpjes en marktjes, tot thee en suikervelden.

De zebra's van het park werden al vanaf de hoofdweg gespot, de ‘safari' was nu echt begonnen, we hadden de eerste wilde beestjes gezien! Iets minder leuk voor mij was, dat mijn lens van mijn fotocamera besloten had het niet meer te doen. Dus net je op reis gaat zegt mijn fototoestel, die het zelf maar. Gelukkig had ik mijn zus de paparazzi meegenomen!

Bij onze eerste plek zouden we 2 nachten verblijven. We komen aan bij 2 grote tenten van de UWA ( Uganda WIldlife Autorithy) hier stond ik elke tent twee bedden en twee stoeltjes. Het zag er voor mij, op het eerste gezicht ( later meer) prima uit. Wel wat primitief met de douche en wc verderop, maar verder prima! We kregen zelfs een warme douche, want er werd een vuurtje gestookt onder de watertank! (dat het water bruin was en naar roest stonk is een bijzaak)

Om 6 uur werd de wekker gezet, want om 7 uur gingen wij op wandelsafri! Met gids natuurlijk. Dus de bergschoenen aangetrokken ( het leek de 4-daagse wel weer) en op pad. We werden door Badiru afgezet en de gids nam ons verder mee. Hij had een geweer mee, wat er natuurlijk heel erg echt uit zag! We zien heel veel, van Nijlpaarden, waterbokken, buffels tot de kleinste vogels. Omdat je het lopend doet, is het voor je gevoel extra spannend! OP elk geluidje ben je gefocust, zal er geen wild dier op ons af komen rennen? Na 2 uur wandelen weer terug, was erg gaaf om zo door de bush bush te lopen!

's Middags was de boottocht. Ons 4'ren en nog 2 andere mensen gingen we op weg, we zagen vooral veel mooie vogels aan de waterkant. Maar ook Nijlpaarden in het water.

Toen wij weer terugkwamen van de boottocht wachtte ons een wat minder leuke verrassing bij de tent. De mannetjes van de UWA gingen met ons mee, want er was ‘iets' bij de tent gebeurt.

Nou, aangekomen bij de tenten zagen we dat het wel iets meer was dan alleen íets'. Bij de tent van Rixtia en mij was het een grote chaos! De bavianen waren zo slim geweest om een scheur in het tentdoek te maken en alles wat in de tent lag overhoop te halen.

Tassen, rugtas, toilettas, alleen wat er was lag buiten. Verscheurt, onder gepoept, sommige dingen vonden we wel 15 meter verderop.

Mijn hele tas was kapot gescheurd, helaas mijn tas waar mijn dollars en paspoort in zat. Dus met angst en beven het ritsje opgemaakt, vond ik, als enige niet kapotte ristje mijn paspoort nog helemaal heel! Gelukkig! Maar dat was ook het enige wat nog heel was. De inlegkruisjes lagen over het hele pad verspreid, onze spelletjes waren de kaarten verscheurt en overal neergegooid, mijn nieuwe Bijbel was in 100 kleine stukjes, de tanden van die apen zaten overal in! Pillen lagen op de grond, echt alles wat niet in de koffer was ( dus alles, behalve onze kleren) lag verspreid en zat onder de bavianen poep. OP dat moment staat het huilen je nader dan het lachen. Want dat is geen leuk begin van je vakantie! Natuurlijk hebben we er later ook dikke schik om gehad, want in onze verbeelding droeg elke baboon nu een inlegkruisje, had mascara op, rook naar een lekker luchtje, tandjes lekker gepoetst en zat de Bijbel te lezen.

Maar het was wel duidelijk dat we niet meer in een tent wilden slapen! Dus gelukkig waren de mensen van de UWA erg behulpzaam en kregen we een ander huisje aangeboden waar 4 bedden in stonden. Maar toch sliepen we geen van allen erg goed die nacht, we zagen overal de apen lopen!

De volgende dag er weer vroeg uit. Na nog een korte Game drive rijden we door naar Mbarara, hier hebben we eerst maar eens een paar supermarktjes opgezocht. Want alle toiletspulltjes van Rixtia en mij waren naar de apen. Maar ook de lenzenvloeistof van Rixtia was door de apen kapot en leeg gegoten, dus we konden weer vertrekken nadat bijna alles weer in huis was.

We reden na deze stop door naar Lake Bunyoni, erg prachtig! Onderweg zie je het landschap al veranderen naar steeds meer heuvels. Ook hebben we veel fotostops gehad. Je ziet zulke mooie taferelen. Alles wordt meegenomen op de fiets, maar dan bedoel ik ook letterlijk alles! Van trossen groene banaan, tot hout en vele jerrycans. Maar ook de vrouwen die naast de baby op de rug, ook alles mee dragen boven op hun hoofd, knap hoor!

Aangekomen bij Lake Bunyoni slapen we in een leuke, best luxe lodge. Ik deel samen met Kirsten een kamen, erg mooi uitzicht op het meer!

Marlinde, Rixtia en ik hebben nog een korte kanotocht gemaakt, maar natuurlijk wel heel decadent! We werden voort geroeid! 's Avonds een pizza gegeten en op tijd het bed in!

Donderdag 8 sept vertrokken we om 8.30 met de boot. Een super mooie boottocht over het meer, helemaal naar de onderkant van het meer. We waren van plan om op bezoek te gaan bij het pigmivolk. Dit is een aparte stam die zich op verschillende plekken settelt. Maar bij de boot bleef het niet, we moeten ook nog een flinke wandeling maken, voordat we er aangekomen waren. Onderweg veel kinderen gezien die erg verwend waren door blanke toeristen. Elke keer ging hun handje op en vroegen ze: give me money! We werden dit op een gegeven moment zo zat dat we maar antwoorden, we give you money, NO, you give me Money! Waarna de kinderen ons met grote vraagogen aankeken en maar niets meer zeiden.

We kwamen aan bij de grens van Rwanda, Marlinde heeft zelfs voor het idee 1 voet in Rwanda gezet! Het Pigmi volk was een aparte belevenis. Ze leken niet erg blij en leefden echt alleen van de toeristen. Ze deden een kort dansje en zongen wat, we mochten hun hutjes zien. Maar erg blij keken ze niet.

De terugweg was weer een mooie tocht, de zon begon zelfs te schijnen! Prachtig die omgeving daar met alle heuvels en terrassen van gewassen!

Rond half 2 waren we weer terug en kon de reis verder gaan richting Kihiihi. De weg ernaartoe was erg eng! We reden op zandwegen aan de rand van de berg, dus je rijd elke keer langs een diepe afgrond! Nou en voor iemand met behoorlijk hoogtevrees is dat maar niets! En ik vond het helemaal niet meer leuk toen het begon te regenen, want dan begin je soms ook nog eens lekker te glibberen met de wielen. Maar we hebben het gelukkig helemaal gered en komen veilig aan bij een gezellig klein hotelletje aan de rand van het stadje.

Ik heb in het stadje nog een tas gekocht, aangezien mij eigen rugtas en handtas door de apen finaal kapot was gemaakt.

Een gezellig plaatsje met vriendelijke mensen.

Vrijdags zijn we om 9 uur vertrokken om door te rijden naar Queen Elisabeth N.P, we beginnen bij het Ishasha gedeelte, deze is bekend om de boomslapende leeuwen. Maar ik denk dat tijdens onze 4 uur durende game drive daar de leeuwen inderdaad aan het slapen waren, maar dan niet in de bomen maar ergens goed verstopt, want we zagen er geen 1! Wel wat olifanten gezien en andere beestjes. Grappig was ook dat we bijna vast kwamen te zitten in de modder, de wielen bleven maar spinnen, wat tot gevolg had dat het modder zo via het safaridak naar binnen kwam en zo op Marlinde terecht kwam, ze kreeg dus een gratis modderbadje. Na Ishasha gaan we verder naar Mweya, dit gaat weer over een hobbelde bobbel weg, wat soms toch ook wel begint te vervelen. Maar het gehobbel werkt ook heel slaapverwekkend!

Van de ingang bij Mweya naar de Mweya hostel gereden. Onderweg olifanten, Nijlpaarden, buffels ed. gezien!We sliepen met zn 4'ren in een kamer met gelukkig een eigen wc en douche! Wel was alles erg Afrikaans met de beestjes enzo, wat leuke gesprekken oplevert, en voor sommigen van ons ook leuke avondrituelen als de klamboe hermetisch afgesloten moet worden.

We hebben allemaal goed geslapen en om 5.30 gaat de wekker al weer!

We gingen naar een ander gedeelte van het park op safari. Ook hier weer veel gezien,nieuw was deze keer de hyena, maar ook de leeuw! Er zat een moeder met 3 welpjes bij een steen, erg gaaf om te zien.

's Middags maakten we een boottocht over het meer Lake Edward. Hier begon zelfs de zon volop te schijnen! Het was erg mooi, met veel Nijlpaarden, krokodillen vogels en zelfs 2 leeuwen in de verte!

's Middags na de boot wilden Marlinde en ik nog op zoek naar de luipaard, helaas deze niet gezien. Heb wel zelf een stukje in het park gereden, gaaf is dat!

Ook werden we nog verrast door een moeder olifant! Het kleintje was de weg overgestoken maar moeder zat verstopt achter de bosjes, dus deze hadden wij niet gezien. Toen wij langs wilden rijden werd de moeder opeens erg boos en begon wild met haar oren te zwaaien. Dus Badiru zet de auto plots in zijn achteruit! Gelukkig ging alles wel goed, maar het maakt je wel scherp!

Zondags om 7 uur ontbeten,

Tijdens de game drive helaas geen luipaard gezien, maar wel 5 leeuwen! Zo gaaf! 2 vrouwtjes en 3 mannetjes! De mannetjes leeuwen zijn zo gaaf met de manen enzo! Eerst zagen we ze van veraf, maar omdat wij geduldig zaten te wachten zagen wij er beweging in komen. Natuurlijk hadden wij verwacht dat de leeuwen op jacht gingen, maar niets blijkt wat je verwacht. Er kwamen 2 buffels aan lopen. En de omgekeerde wereld begon, want waar wij verwachtten dat de leeuwen aangingen vallen, begonnen de buffels stoer te doen! Met zn 2'en gingen ze de 5 leeuwen opjagen en het lukte ook nog! Zo bijzonder om te zien! Onze dag kon niet meer stuk!

's Middags gingen we een rondrit maken langs de kratermeren. Erg mooi om te zien! Mooi groen gebied met veel bergen, ook weer olifanten en buffels gezien.

Hierna naar een bijzondere kloof gereden. Hier wonen ook chimpansees, maar deze niet gezien. Mooie omgeving en uitzicht

‘snachts werd ik ineens door Marlinde wakker gemaakt met de vraag of ik een Nijlpaard wil zien. Nog half slapen zeg ik ja. Lopen wij naar het raampje toe, staat daar gewoon op nog geen 1 meter afstand een Nijlpaard te grazen! Zo mooi, ik had hem gewoon kunnen aanraken. ( niet dat je dat doet, maar het idee dat zo'n groot en log beest voor je raam staat te grazen!)

Om 8 uur ontbeten en via een prachtige route gereden naar Kibale Forest. Een super verblijf met mooi uitzicht over de thee plantages. Het regende 's middags dus verplicht rustig aan gedaan met een spelletje en een geleend boek ( e-reader hadden de apen kapot gemaakt en het andere gewone boek vonden de apen ook erg leuk om te lezen, lees dus: kapot gescheurd)

Dinsdag was ook een erg gave dag!(Rixtia ging weer naar Jinja) We( dus Mar, Kirsten en ik) gingen een Chimptracking doen. Wat inhoud dat je midden door de bush bush van het regenwoud opzoek gaat naar chimpansees.

Om 8 uur stonden wij paraat in het regenwoud, lange broek aan het hoge sokken. Broek in de sokken gepropt zodat geen enkel beestje naar binnen kan kruipen, lange mouwen aan. Het was een en al een bonte bedoeling maar gelukkig schrok het de apen niet af. Na nog geen 10 minuten gelopen te hebben hoorden wij in de verte al het geschreeuw van de apen. Wat een gigantisch geluid zeg!

Na nog eens 5- 10 minuten lopen zagen we in de bomen de eerste chimpansees al zitten. Eerst nog hoog in de boom, maar volgens onze gids moesten we geduld hebben. En hij had gelijk, want na een kwartier begonnen ze naar beneden te klimmen, wat gaaf om deze beesten van dichtbij te zien zeg!

We lopen verder door de bush, dus achter de gids aan, een pad zoekend. Ik voelde me net Jane van Tarzan J.

We gaan dus verder een zien de prime minister van de chimpaseesgroep liggen, op zijn luie gat ligt hij daar, nog geen drie meter bij ons vandaan. Tot ineens het kabaal los bast! Alle chimpansees in de buurt zetten het toch op een krijsen, wat een gaaf geluid! Zo onwerkelijk, maar wel heel mooi, maar tegelijkertijd ook wel een beangstigend geluid.

We hebben echt heel veel Chimpansees gezien, op een gegeven moment waren wij de tel kwijt, maar volgens de gids was dit wel een gouden dag, want we hebben er zoveel van dichtbij kunnen zien en zo vaak het geschreeuw kunnen horen! Wat een super morgen, dat was de 150 dollar wel waard!

's Middags hebben Marlinde en ik nog een mooie wandeling in de omgeving gemaakt. Langs theeplantages en kratermeren, maar ook door dorpjes en hutjes. We krijgen veel aandacht van de kinderen, zelfs 2 meisjes lopen een heel eind, bijna de hele wandeling met ons mee. Druk zingend, pratend en lachend! Je let op een gegeven moment niet meer op de viezigheid van hen en pakt gewoon hun hand vast en ik ga lekker met ze mee zingen en leer ze een nieuw liedje ( toch een echte juf?!)

Een mooie wandeling en mooie omgeving en mensen. Onderweg zag ik nog een oma een mand vlechten van bananenblad, ik kon het niet laten en heb er dus 1tje gekocht.

Mooie en indrukwekkende dag, dus maar weer vroeg naar bed! ( ons zinnetje van de vakantie werd op een gegeven moment: ik ben er nu wel een beetje klaar mee hoor, met dat om 8 uur naar bed! Maar vaak lagen we erg toch allemaal erg vroeg in!)

Woensdags zijn we via Fort Portal gereden, dit is weer een grotere plaats, dan voel je je weer wat in de bewoonde wereld. In een klein supermarktje weer wat inkopen gedaan en maken een lange rit naar Murchison Falls. Het werd een lange reisdag, want een gedeelte van een weg die wij eerst wilden nemen was afgesloten, de brug was namelijk ingestort. Maar ook op andere plekjes konden wij zien dat het regenseizoen begonnen was. We reden tussen de suikerrietvelden en is daar, midden op de weg, een rivier van ongeveer 25 cm diep. Gelukkig had ons busje een 4 wiel aandrijving en kon onze chauffeur goed rijden, dus zonder kleerscheuren konden we door het water rijden.

We kwamen aan in Masindi waar we de overnachting voor de volgende dag alvast hebben afgesproken.

Het laatste stukje van Masindi naar Murchison werd gereden en dan kwamen we eindelijk aan bij Red Chillie, onze overnachtingsplek. We sliepen in een 2 persoons banda, ik lag op een matrasje op de grond. Gelukkig hadden we een extra klamboe mee, want er waren hier behoorlijk wat kleine beestjes te vinden. ( volgens andere NL'ers die we tegen kwamen waren er zelf schorpioenen)

Donderdag was een lange maar mooie dag, we begonnen al vroeg want om 7 uur hadden we de eerste ferry naar de overkant waar we de Game drive konden beginnen.

En daar konden we nog wat beetjes aan ons lijstje toevoegen! Want in dit park leefden de giraffen en een ander soort hertje wat alleen daar voor kwam! Een mooie Game drive!

Rond kwart voor 11 kwamen we weer bij de ferry plek aan en wachten we op de ferry van 11 uur, maar tijd is weer een ruim begrip, want rond half 12 konden we eindelijk over.

Gelukkig hadden we nog net genoeg tijd om naar de Top of the Falls te rijden. Hier ga je naar de boevenkant van de waterval, waar je de Nijl van een hele brede rivier ineens door een smalle kloof geperst ziet worden, wat een geluid en kracht komt daar vanaf! Erg gaaf om te zien! We zaten ondertussen wel helemaal ingesprayd met 100% deet, want hier komen gemene steekvliegen voor.

Nadat we de Top hadden beken, was het alweer tijd om via een boottocht de onderkant van de waterval te bekijken. We waren net goed en wel geïnstalleerd in het bootje en hadden al wat Nijlpaarden en krokodillen gezien, begint het toch te regenen en te onweren! Poeh zeg! En dan voel ik mij niet al te veilig in een klein bootje op de Nijl. Maar goed, de gidsen zetten met het bootje koers naar de kant en daar gingen we maar wachten totdat het over was! Nou, we probeerden het maar zo leuk mogelijk te maken en niet te letten op al de nattigheid die wij voelden door de regen. Gelukkig werd het na een tijdje droog en kon de boottocht voortgezet worden. Toch nog mooi geworden, maar zoiets moeten juist wij weer mee maken!

Hierna terug gereden naar Masindi, overnacht in een guesthouse en vrijdags was alweer de laatste ‘vakantiedag'! Maar we moesten eerst de neushoorns nog gezien hebben. Er is maar 1 plek in Oeganda waar de neushoorns nu voorkomen. Voor 1970 waren er heel veel in Oeganda, maar deze zijn allemaal vermoord om de hoornen.

We reden het park binnen en gingen met een gids op weg in onze bus, tot dat we ergens ( met gids) gedropt werden. De 10 neushoorns in het park worden 24 uur per dag in de gaten gehouden, tegen stroperij, dus wisten ze precies waar ze zaten. Te voet gingen wij verder. Wat gaaf om zulke lelijke, grote en logge beesten te zien lopen. We zagen er 3, en moeder en 2 van haar kinderen. We mochten best dichtbij komen, wat soms ook wel een beetje eng was! Want stel je voor wordt je aangevallen. Bij de instructie werd dan gezegd dat we een boom moesten opzoeken en er dan heel snel in moesten klimmen, maar ja. Dat doe je niet graag!

Maar het was heel erg super! We hebben nu 4 beesten van de big 5 gezien , alleen de luipaard ontbreekt nog. Maar we hebben een super gave vakantie, met veel indrukken en belevenissen gehad!

Op de terugweg nog even in Kampala gestopt om weer 90 blikken babyvoeding in te slaan! Zo kan het weeshuis weer een tijdje vooruit! Wel erg fijn voor hen!

Zaterdag niet veel bijzonders gedaan, was laten doen bij Welcome Home en lekker rond geslenterd in Jinja. Vanmorgen naar de kerk en het was prachtig weer, dus ook nog naar het zwembad geweest.

Maar natuurlijk moesten de kinderen van Welcome Home ook weer geknuffeld worden, dus al met al toch nog wel druk geweest!

Nu nog maar een paar dagen helaas!

Tijd gaat veel te snel voorbij! Woensdag avond gaan wij al naar Entebbe, donderdag komen wij aan op Schiphol.

Nu nog extra genieten van alle kinderen bij Welcome Home en van het land Oeganda!

Foto's volgen snel en wij kijken al erg uit naar jullie reacties!!!