Een hartelijke groet vanuit Yei!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geplaatst, maar hier is weer een 'verslagje'van mijn bezigheden, ik heb veel gedaan en zal enkele dingen beschrijven.

Vrijdag 13 juli was het tijd voor mijn eerste ‘leave', ook wel verlof genoemd. Ik had besloten om dit in Oeganda door te brengen.

Samen met een andere collega van Across gingen we via een slechte weg op pad. Tot de grens met Oeganda konden we in een auto van Across, wat nog redelijk comfortabel was. Helaas kregen we een lekke band en moest deze vervangen worden. Op de grens werd gelukkig niet moeilijk gedaan en kocht ik een visum voor Oeganda. Ik ben weer terug in het land van de Matoke (groene banaan), posho and beans en de annanas!

Vanaf de grens met het openbaar vervoer verder, gelukkig werd de auto niet super vol geladen, maar met z'n 4'ren op de achterbank is niet prettig. Na een korte stop kunnen we verder in een andere auto. Helaas hadden we hiermee ook geen geluk, want deze kreeg ook een lekke band. Om ongeveer 3.30 kwam ik in Arua aan. Gelukkig stond Famke mij al op te wachten en konden we samen met een boda boda (motor taxi) naar het huisje van Famke. Erg leuk en gezellig natuurlijk , ook om Naomi weer te zien, dat nu al een echt meisje begint te worden!

Het weekend niet super veel bijzonder gedaan. Famke trakteerde me wel op een heerlijke pizza met veel kaas voor mijn verjaardag! Ik heb nog nooit zo'n lekker verjaardagscadeau gehad!

De maandag met de bus ( totale reistijd 8 uur) naar Kampala gereden. Gelukkig is de maatschappij erg netjes en rijden de bussen niet erg hard.

In Kampala ons hotel opgezocht, niet veel bijzonders, maar wel heel dicht in het centrum: ideaal dus!In Garden City weer een echte supermarkt bezocht! Wat voelde dat raar om met een karretje rond te rijden en keus te hebben uit zoveel lekkers! Ik kon het bijna niet geloven.

Wel erg fijn! Ik heb bij het immigratiekantoor een multiple entry visa aangevraagd! Gelukkig kon ik deze een paar dagen later ophalen, dus ik kan nu onbeperkt naar Oeganda reizen!

Toen we dinsdag naar Jinja gingen, wilde ik natuurlijk zo snel mogelijk naar Welcome Home. De mommies wisten niet dat ik kwam, dus het was een grote verrassing, ik ben nog nooit met zoveel vreugde, gedans en geknuffel ontvangen! Erg leuk! Ook was het weer erg fijn om alle kinderen te zien! Er zijn ook nieuwe kinderen binnen gekomen, onder andere een kleine baby tweeling! Je kunt dus wel raden waar ik sowieso elke dag even bij ging kijken en de fles geven.

In Jinja was het tijd om te ontspannen: dagje zwembad, massage, weeshuis, shoppen op de markt, erg lekker en veel eten, uitslapen, koekjes bakken samen met kids voor meer dan 70 kinderen en onbeperkt baby's en kinderen knuffelen!Ik heb weer erg veel energie opgedaan en super veel genoten van een binnen wc die je door kunt trekken, stromend water en een warme douche!

Op de terugweg naar Arua in Kampala weer geshopt in de supermarkt, erg veel kaas ingeslagen, deo, shampoo, douchecrème en paprika-pringles! Ik ben weer klaar voor een volgende periode in Zuid-Soedan!Het weekend nog gezellig bij Famke en Naomi geweest. Nog de laatste spulletjes ingeslagen en een laatste pizza gegeten!

De rit van Arua (Noord Oeganda) naar Yei duurt ongeveer 5 uur. Ik zit lekker dicht tegen mijn medepassagiers aan, want 4 personen moeten toch echt op de achterbank passen. Dat mijn rechterheup/bil op den duur gevoelloos is, omdat er de hele weg een man op zit, dat kan de chauffeur niet zoveel schelen.

Op de grens gaat ook alles goed en ik mag weer terug komen naar Zuid- Soedan! Helaas regende het de hele weg, wat de weg niet ten goede komt. Vele gaten en hobbels in de weg.

Aangekomen in Yei ben ik weer ‘thuis'. Een grote uitdaging om alle gekochte spullen een plekje te geven in mijn kleine kamer, maar het lukt!

Op het gebied van werk is er heel wat gebeurt sinds ik weg ben. Er is besloten om de Intensieve Engelse training voor de Congolese leerkrachten van Lasu vluchtelingenkamp de eerste maand op de college van YTTC (Yei Teacher Training College) te houden. Daarna afwisselend in Yei en Lasu. Zo is de verantwoordelijkheid bij YTTC. Dit geeft ons op het kantoor van Across een stuk rust en de tijd om ons te focussen op andere belangrijke zaken op de scholen in het kamp, zoals de Life skills voor de kinderen, de drop outs van meisjes enz.

Sinds ik terug ben heb ik twee officiële ceremonies meegemaakt. Het klinkt heel officieel, maar het is meestal erg saai. Op het programma staan gerust een stuk of 10 speeches achter elkaar. De standaard zin waarmee iedereen begint is: I have not much to say, but... En ja, dan begint er een verhaal waar geen einde aan komt. Het enige voordeel aan al deze ceremonies is dat er een lunch gekookt wordt. De ene keer lekkerder dan de andere keer, maar rijst met kip, rundvlees en geit smaakt altijd lekker.

Veel collega's zijn met verlof, het is dus rustig op de compound 's avonds. Dat betekent niet dat ik alleen ben. Ik krijg vaak bezoek van onuitgenodigde gasten in mijn kamer...

Te denken valt aan: vliegen, mieren, spinnen, muggen, kakkerlakken, krekels, hooiwagens, pissebedden, libelles, kevers en kikkers! Vervelende is dat ze juist 's nacht actief zijn en altijd dicht bij een plastic zakje weten te kruipen, wat 's nacht natuurlijk erg veel lawaai maakt... Gelukkig heb ik de oordopjes mee, want wat ik niet hoor is er toch niet?!

Dat het regenseizoen echt aangebroken is valt niet te missen. De regen valt met bakken uit de lucht en de weg veranderd in een grote modderpoel. Zelfs met een goede auto is het lastig om de hele weg probleemloos te rijden. 2 keer achter elkaar goed vast zitten in de modder is dan ook geen uitzondering. Gelukkig zijn we tot nu toe elke keer nog uit de modder gekomen, maar het zal mij niet verbazen dat de weg nog een keer echt onbegaanbaar wordt.

Nou, ik wens jullie allemaal nog een hele fijne vakantie in Nederland! Ik hoop voor mooi weer en fijne dagen!

Afrikaanse groet,

Anita :)