Ik werd door het thuisfront erop geattendeerd dat het hoog tijd was voor een nieuwe blog.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat het leven hier zo ‘zijn gangetje’ gaat. Dus ik heb voor mijn idee ook weinig nieuws.

Behalve het feit dat het mij hier zo goed bevalt, dat ik niet in januari naar huis kom, maar pas in juni! Wel ben ik de maand februari in Nederland, omdat ik dan voor de eerste keer tante hoop te worden!

In juli ben ik voor 3 weken naar Oeganda geweest. Hier heb ik veel ‘oude’ bekenden opgezocht en was ik bijna dagelijks te vinden in het weeshuis Welcome Home. Fijn om er weer te zijn. Sommige kinderen herkenden mij nog van vorige bezoeken, maar er waren ook veel nieuwe kinderen.

En ik kon mijn hart weer op om volop met baby’s te knuffelen, te spelen met de wat oudere kinderen, of te kletsen met de mommy’s. Heb mij erg goed vermaakt daar.

Ook was ik in de gelegenheid om ons Compassion sponsorkindje weer op te zoeken. Dit was de derde keer dat ik haar ging zien! Altijd weer een bijzonder moment. Salama is een mooie lieve meid. Samen met haar moeder en broertje woont ze in een heel klein kamertje met eigenlijk niets. De moeder slaapt op een matje op de grond, zodat haar kinderen in bed kunnen slapen.

Samen met het gezin een bezoekje gebracht aan het kantoor en de markt. Hier heb ik veel groente/fruit etc. ingekocht voor de familie.

Daarna was het tijd voor de lunch! Chicken en chips, een hele traktatie voor Salama en haar broertje Kato. Salama vertelt haar moeder elke keer wanneer ze langs dit restaurant lopen; ‘hier heb ik samen met de Mzungu (blanke) gegeten’.

Na een geslaagd bezoek heb ik voor moeder en de kinderen mogen bidden. Ik hoop dat er ooit in de toekomst een 4^e bezoek mag plaats vinden.

Verder in Oeganda Racheal, mijn oude buurvrouw van Zuid-Sudan opgezocht in Kampala, en een enkele keer gezwommen in het zwembad, genoten van de groene natuur en van het samenzijn met Famke, een erg goede vriendin die nét getrouwd was.

In Malawi kun je wel merken dat het regenseizoen lang verleden tijd is. Overal is het dor en droog. Ook de temperatuur loopt steeds meer op. Vooral nu de maand oktober is aangebroken is het flink zweten. Gelukkig geven de paarse Jacaranda bomen nog wat kleur in Ekwendeni en omgeving.

In mijn huis heb ik trouwens regelmatig gezelschap. Ongewenst gezelschap wel te verstaan. Kakkerlakken, schorpioenen, spinnen, muggen, springbeestjes, salamanders en gekko’s. Ze vinden het blijkbaar ook knus in mijn huis. Gelukkig is ‘doomspray’ mijn redding. Zonder deze spray overleef ik Afrika niet. ( of het nu erg gezond is…) laten we zeggen; het ongedierte is binnen no time dood!

Wekelijks doe ik mijn boodschappen in Mzuzu. Groente en fruit op de markt, de rest bij de Shoprite. Een paar weken geleden kwam er een man aanfietsen met een mand achterop zijn fiets. Of we wat wilden kopen. Meestal is mijn antwoord nee, maar deze keer ja! Aardbeien, wat een traktatie.

Nu heb ik ook aardbeien die moeten groeien in mijn groentetuin, maar veel meer dan een klein plantje is dat nu nog niet. Nog even geduld hebben dus.

Een echt uitje is een trip naar het meer! Vorige week hebben wij als vrouwen in Ekwendeni een ladies dagje uit naar het meer gemaakt. Wat fijn, even weg, uitwaaien bij het strand, genieten in het water! Een dagje ontspanning is erg fijn!

Morgen weer voeg uit de veren. Een zondagschool training in de kerk. Die om 8 uur begint op de zaterdag morgen… Nou ja... 8 uur Malawiaanse tijd. Ik denk dat ik rond 8.30 aan kom lopen en dan nog mooi op tijd ben.

Voor nu een hartelijke groet!