Blog nummer 7

Voor deze keer een hartelijke groet uit een koud Nederland!

Geen warm, groen en mooi Malawi, maar koud, guur en ook mooi Genemuiden. Ik ben begin februari 'even' naar Nederland gevlogen om hier voor een kleine 4 weken te zijn. De grootste reden voor mijn bezoek is ; tante worden! En dat is gelukt. Ik ben 10 februari de trotse tante geworden van Liza!

Ik probeer natuurlijk zo vaak als mogelijk is even bij mijn zus en kleine Liza op bezoek te gaan. Maar daarnaast is het ook erg fijn om weer eventjes in Nederland te zijn. Het begon al met een 'kroket momentje' op Schiphol, en natuurlijk de familie en vrienden zien. Maar ook even de fiets kunnen pakken om naar de winkels te gaan!

En dat we in Nederand een eigen cultuur hadden werd mij op zondagmorgen erg duideijk; Het 'king-pepermunt moment'. Even een snoepje voordat de preek begon! Die gewoonte moet ik Malawi denk ik ook maar gaan introduceren.

Ik zag dat het ook al een tijdje geleden was dat ik mijn vorige blog geplaatst had. Tijd dus voor een up-date!

De regens zijn eind november, begin december begonnen. Gelukkig valt er in het noorden van Malawi dit jaar, tot nu toe, genoeg regen. Ik hoor dat dit in het zuiden niet het geval is.

Dat regens goed zijn voor het land is duidelijk, maar soms ook heel lastig! Zo waren wij op een zondagmorgen zondagschool aan het geven. Begint het op een moment toch te stortregenen, dan kun je geen kant op. En verder les geven gaat ook eigenlijk niet, omdat de golfplaten van het dak het geluid erg versterken.

Op een gegeven moment stonden we al wel erg lang te wachten, dus besloot ik maar op mijn blote voeten naar huis te gaan. Ach, had ook wel wat met je tenen in de modder...

Begin december zijn we met de GZB 'clan' in Malawi op safari gegaan. Naar South-Luangwa in zambia. Een lang weekend vol ontmoeting, plezier en dieren.

Ook kerst werd in Malawi gevierd. Al weken van te voren werd je dol van de kerstmuziek in de Shoprite ( supermarkt in Mzuzu).

Ook hebben we kerst gevierd met de zondagschool in Ekwedeni, met ongeveer 600 kinderen opgepropt zitten in de church hal, zingen, luisteren en bidden. Was erg mooi. De kinderen genoten er ook van. Na de tijd kregen de kinderen een beker fris en een zakje chips.

Op kerstavond heb ik kerst gevierd met 3 andere meiden. We hadden erg lekker gekookt en buiten een fim gekeken.

1e kerstdag was er al om 7.30 kerk, daarna hebben we koffie gedronken bij de fam. Visser. 's middags zijn we begonnen met koken, zodat we 's avonds bij de fam. Boogaart heerlijk konden eten.

2e kerstdag kennen ze niet in Malawi, dus zijn Amy ( een Canadese vrijwilliger), Sonja ( een Nederlandse student) en ik op een roadtrip naar het zuiden van Malawi gegaan. We hadden een auto via via gehuurd en op pad. Onze eerste stop was in Zomba. Zomba is de vroegere hoofdstad van Malawi, maar vooral bekend om de Zomba Plateau. Een mooi berg die je heerlijk kunt bewandelen.

Onderweg ook nog een hoed gekocht, tja. keuze genoeg!

Hierna gingen we naar Blantyre, de 2e stad van Malawi, wat vrij zuidelijk ligt. Tot nu toe ging onze reis vrij vlekkeloos.. tot we van Zomba naar Blantyre reden. Ineens hoorden we een raar geluid en ging de auto gek doen. Ik zet de auto gelijk aan de kant, en ja hoor. De achterband was totaal kapot gereden. Maar ja, daar sta je dan als 3 blanke meiden ergens in Afrika, zonder enige kennis van auto's.Dus maar een mannelijke voorbijganger aangesproken, die ons voor een kleinigheidje wilde helpen. Gelukkig stopte er daarna ook nog een andere auto die ons verder hielpen.

Kleine oponthoud, maar er moest nu natuurlijk wel en nieuwe band geregeld worden. Dus we werden op pad gestuurd en kwamen bij een drukke voorstad van Blantyre uit. Hier kwamen we een beetje vast te staan op een drukke plek bij een markt. En poetsie, ineens was de telefoon van Sonja uit haar hand gestolen!

Dus ook nog naar de politie om aangifte te doen. Gelukkig waren ze erg beheulpzaam. Banden gehaald, maar het was een public holiday, dus niemand kon ze verwisselen. Dan de nieuwe banden maar achterin de kofferbak en ergens aan de kant van de weg gestopt om het te laten vervangen.

Blantyre zelf is niet erg veel bijzonders. Maar vlak bij Blantyre heb je de berg Mulanje. Hier kun je prachtig wandelen. Daarnaast is Mulanje een gebied van de ananas.

Gidsje ingehuurd en we zijn naar een waterval gelopen.

Onderweg gestopt om ananassen te kopen. Hierna gingen we verder naar Satemwa tea estate. De oudste thee plantage in Malawi. We kregen een rondleiding over de plantage en hebben heerlijke scones gegeten met verse thee.

In Blantyre nog even de toerist uitgehangen. ( zover dat mogelijk is) De oudste kerk van Blanttyre bezicht, het nationaal museum en de KFC.

Toen onze dagen in het prachtige zuiden erop zaten zijn we via het Malawi meer terug gereden. Het was ondertussen oud&nieuw, dus op het strand het nieuwe jaar ingegaan.

Daarna begon het werkleven weer.

Het les geven van de kinderen is nog steeds erg leuk! Lieve en leuke kinderen, Ekwendeni is fijn om te wonen.

Ik hoop 29 februari weer naar Malawi te vliegen om hier tot Juni te blijven werken.

Zoals jullie gezien hebben was deze blog meer een foto verslag van de hoogtepunten van de afgelopen maanden.

Blog 6 vanuit Malawi

Een Hartelijke groet uit Ekwendeni!

Na een hele warme periode hier, waarbij de temperatuur ver boven de 30 graden uitkwam, is van de week de eerste regen weer gevallen! Wat een aangename afwisseling. Het regenseizoen was eind april afgelopen, dus na maanden van droogte, hoop ik dat mijn tuin eindelijk weer wat kleur gaat krijgen!

Verder gaat hier in Malawi alles zo zijn gangetje. Het les geven is nog steeds erg leuk! Zo hebben we onder andere gewerkt aan Sint Maarten, zijn er heuse lampionnen gemaakt en zijn we zelfs bij enkele huizen langs gegaan om aan de deur te zingen. ( ik had enkele maar van de voren geïnstrueerd, zodat het nodige snoep ingekocht was!)

Nu zijn we bezig met de komst van sinterklaas, de nodige spreekbeurten zijn geweest, kortom: we werken flink door!

Al hoewel dat doorwerken soms wel lastig is. Dit komt vooral omdat de school eigenlijk een gehuurde ruimte is, naast een hal waar regelmatig een meeting of bijscholing gegeven wordt.

Nu is dat op zich geen enkel probleem, tenzij het een groep vrouwen is, die hun eigen kinderen meebrengen.

Kijk, en dan begint de afleiding in de klas. De kleine kinderen worden vaak buiten gezet, zodat ze daar kunnen spelen. Of binnen naast moeders. Alleen dragen de kinderen geen luiers en zijn ze ook nog niet zindelijk. Het werd bijna een sport om te tellen hoe vaak de dweil; ‘huppaké’ naar binnen werd gebracht. Even de dweil over de natte plas op de grond, natte broek/rok te drogen op de struik. En ja, hoor. Minuten later werd dezelfde dweil weer naar binnen gezwabberd om het volgende ‘ongelukje’ op te dweilen. En dat gaat dan de hele dag door, twee weken lang. Er hing aan het einde van die twee weken een ‘typisch’ luchtje aan de struik voor de school. ( En laat ik maar zeggen dat ik die dweil niet ga gebruiken…)

Veder was het hoog tijd dat de vloer in mijn huis gerepareerd werd. De betonnen vloer had de nodige scheuren, dus heeft mijn tuinman, samen met de tuinman van de fam. Visser, het gerepareerd. Een laagje cement doet wonderen!

Maar toch gaat niet altijd alles in Malawi altijd even lekker. Zo had ik op den duur geen water meer. Nu valt regelmatig even de stroom weg, of heb je voor een tijdje geen water. Maar deze keer duurde het 3 dagen voordat het waterbedrijf mij weer aangesloten had. Flink irritant, helemaal omdat het eigenlijk voorkomen had kunnen worden. Gelukkig heb ik fijne buren en kan ik daar mijn emmertjes water halen.

Of dat ik bijna 2 dagen geen stroom had. Gelukkig waren ook toen mijn buren de redder in nood. En kon ik hier mijn mobiel en e-reader opladen en de spulletjes uit de koelkast bij hen bewaren! ( Bedankt Anneke en Martijn!)

Zomaar even een foto van de vrouwenvereniging in vergadering.

Ook wordt er regelmatig bij het klaslokaal aangeklopt, omdat er mensen zijn die geld nodig hebben. Soms lastig. Want wie geef je nu wel, en wie niet? En waarom dat niet? Zo werd mij vandaag nog gevraagd of ik werk had, want er lag iemand in het ziekenhuis. En gisteren kwamen er twee vrouwen die namens een kerk geld ophaalden. Waar het geld nou precies naar toe ging was mij niet helemaal duidelijk, omdat ze geen Engels spraken.

Maar soms zijn er ook fundraisers voor een goed doel. Zo was er op een zondag na de kerk een fundraiser waarbij de jeugd geld inzamelde. Deze keer kon je je bloeddruk laten meten of je laten wegen. Dat natuurlijk tegen een kleine bijdrage. Creatieve manier van geld inzamelen!

In de herfstvakantie ben ik nog een weekend naar Nyika National Park geweest. Ik was uitgenodigd om met Martijn, Anneke en kids mee te gaan. Erg gezellig, maar ook een heel mooi park!

De omgeving is heel anders dan een ‘typisch Afrikaans’ landschap. Er zijn ook zebra’s en verschillende antilopen te vinden. De olifant en luipaard helaas niet gezien.

Gezellige dagen daar gehad. Lekker gewandeld, gelezen, bij het kampvuur marshmallows roosteren, game drives en genoten van het landschap.

Ook op de blindenschool gaat alles goed. Ik mocht van mijn oude school in Tollebeek 3 dozen met spulletjes ontvangen. De meisjes waren erg blij met de haaknaalden en al het wol. En het gejuich van de jongens zei genoeg toen ik de voetballen tevoorschijn haalde. Bedankt ‘Op de Wieken’!

December komt dichterbij. Met sinterklaas hopen we met alle GZB’ers in Malawi een lang weekend naar Zambia te gaan. Om samen te zijn, te zingen, overdenken, zwemmen, kamperen, maar ook vooral om de wilde dieren te zien in South Luangwa.

Dat wordt op 5 december dus geen pepernoten strooien… of we moeten de bavianen en olifanten naast de tent willen! : )

5e blog vanuit Ekwendeni

Ik werd door het thuisfront erop geattendeerd dat het hoog tijd was voor een nieuwe blog.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat het leven hier zo ‘zijn gangetje’ gaat. Dus ik heb voor mijn idee ook weinig nieuws.

Behalve het feit dat het mij hier zo goed bevalt, dat ik niet in januari naar huis kom, maar pas in juni! Wel ben ik de maand februari in Nederland, omdat ik dan voor de eerste keer tante hoop te worden!

In juli ben ik voor 3 weken naar Oeganda geweest. Hier heb ik veel ‘oude’ bekenden opgezocht en was ik bijna dagelijks te vinden in het weeshuis Welcome Home. Fijn om er weer te zijn. Sommige kinderen herkenden mij nog van vorige bezoeken, maar er waren ook veel nieuwe kinderen.

En ik kon mijn hart weer op om volop met baby’s te knuffelen, te spelen met de wat oudere kinderen, of te kletsen met de mommy’s. Heb mij erg goed vermaakt daar.

Ook was ik in de gelegenheid om ons Compassion sponsorkindje weer op te zoeken. Dit was de derde keer dat ik haar ging zien! Altijd weer een bijzonder moment. Salama is een mooie lieve meid. Samen met haar moeder en broertje woont ze in een heel klein kamertje met eigenlijk niets. De moeder slaapt op een matje op de grond, zodat haar kinderen in bed kunnen slapen.

Samen met het gezin een bezoekje gebracht aan het kantoor en de markt. Hier heb ik veel groente/fruit etc. ingekocht voor de familie.

Daarna was het tijd voor de lunch! Chicken en chips, een hele traktatie voor Salama en haar broertje Kato. Salama vertelt haar moeder elke keer wanneer ze langs dit restaurant lopen; ‘hier heb ik samen met de Mzungu (blanke) gegeten’.

Na een geslaagd bezoek heb ik voor moeder en de kinderen mogen bidden. Ik hoop dat er ooit in de toekomst een 4^e bezoek mag plaats vinden.

Verder in Oeganda Racheal, mijn oude buurvrouw van Zuid-Sudan opgezocht in Kampala, en een enkele keer gezwommen in het zwembad, genoten van de groene natuur en van het samenzijn met Famke, een erg goede vriendin die nét getrouwd was.

In Malawi kun je wel merken dat het regenseizoen lang verleden tijd is. Overal is het dor en droog. Ook de temperatuur loopt steeds meer op. Vooral nu de maand oktober is aangebroken is het flink zweten. Gelukkig geven de paarse Jacaranda bomen nog wat kleur in Ekwendeni en omgeving.

In mijn huis heb ik trouwens regelmatig gezelschap. Ongewenst gezelschap wel te verstaan. Kakkerlakken, schorpioenen, spinnen, muggen, springbeestjes, salamanders en gekko’s. Ze vinden het blijkbaar ook knus in mijn huis. Gelukkig is ‘doomspray’ mijn redding. Zonder deze spray overleef ik Afrika niet. ( of het nu erg gezond is…) laten we zeggen; het ongedierte is binnen no time dood!

Wekelijks doe ik mijn boodschappen in Mzuzu. Groente en fruit op de markt, de rest bij de Shoprite. Een paar weken geleden kwam er een man aanfietsen met een mand achterop zijn fiets. Of we wat wilden kopen. Meestal is mijn antwoord nee, maar deze keer ja! Aardbeien, wat een traktatie.

Nu heb ik ook aardbeien die moeten groeien in mijn groentetuin, maar veel meer dan een klein plantje is dat nu nog niet. Nog even geduld hebben dus.

Een echt uitje is een trip naar het meer! Vorige week hebben wij als vrouwen in Ekwendeni een ladies dagje uit naar het meer gemaakt. Wat fijn, even weg, uitwaaien bij het strand, genieten in het water! Een dagje ontspanning is erg fijn!

Morgen weer voeg uit de veren. Een zondagschool training in de kerk. Die om 8 uur begint op de zaterdag morgen… Nou ja... 8 uur Malawiaanse tijd. Ik denk dat ik rond 8.30 aan kom lopen en dan nog mooi op tijd ben.

Voor nu een hartelijke groet!

Vierde blog vanuit Ekwendeni, Malawi

Hoog tijd voor een kleine update vanuit Ekwendeni.

Vandaag is de ‘zomervakantie’ begonnen voor mij en de kinderen. Nou ja, zomervakantie. Op dit moment is het ‘winter’ in Malawi en kan het soms ook behoorlijk koud worden! Vooral in de maand juni was het soms echt koud. Overdag in de zon is het wel heerlijk met een graad of 25, maar zodra de zon weg is was het ook koud. Zo koud dat ik in Mzuzu maar op jacht ben gegaan naar vesten, sokken en een fleece broek! Ja, ook zoiets kan in Afrika. In de avond en ’s nachts wordt het zo’n graad of 10.

Op de school ging ook alles goed. Even flink door bikkelen met de kinderen om al het stof van de wereldschool op tijd af te krijgen. Ook fam. Vd Boogaart kwam weer terug met verlof, dus werd mijn klas weer verdubbeld in leerlingaantal.

Erg lief, vanuit Nederland hadden ze een zak paprika chips mee genomen. Tja, blijkbaar is ook hier duidelijk wat ik het meeste mis qua Nederlands eten.

Niet dat ik hier tekort kom hoor. In Mzuzu is (bijna) alles wel te verkrijgen.

Verder aan alle dagelijkse dingen ook door. Elke dinsdagavond mzungu meal, waarna we vaak erg fanatiek een potje UNO spelen.

Woensdagsavond de bijbelstudie.

En niet te vergeten het sporten in de tuin op de maandag en woensdag.

Elke vrijdag bijbelclub bij de blindenschool. Dit is altijd erg leuk om te doen. Soms erg frustrerend als je merkt dat er wel iets meer aandacht aan de kinderen besteed kan worden. Wanneer je er komt zitten de meeste kinderen maar op de grond zichzelf te vervelen. Gelukkig zie ik de meisjes nog steeds druk aan het haken!

Op een vrijdag middag beginnen we met een bijbelverhaal. Daarna wordt er veel en fanatiek gezongen en gedanst. Ook nemen we een snack en drinken mee voor de kinderen. Soms spelen we een gezamenlijk spel, soms mogen ze spelen met materiaal wat we mee brengen. Nog steeds blijft het bijzonder om te zien hoe een 18 jarige jongen trots is op zijn disney kleurplaat, of er volop met de lego wordt gespeeld.

Zondag ochtend geef ik vaak zondagsschool. Nog steeds begint de kerk om 7.30 in de morgen. Ik kan er nog steeds niet aan wennen. Meestal zit er dan een man of 10. Maar omdat we als zondagsschool onszelf moeten presenteren in de kerk, moeten we wel op tijd aanwezig zijn. Na een half uur is de kerk tot halfvol gedruppeld, en na ongeveer 45 minuten is de kerk helemaal vol.

Na een half uurtje met de kinderen in de kerk gezeten te hebben, gaan we er tijdens de mededelingen uit. We lopen dan naar een nabijgelegen schooltje, waar we in 2 lokalen zondagsschool kunnen geven. Meestal heb ik de jongere groep ( 3 jaar- 8 jaar). Eens per 3 weken wordt je niet ingeroosterd en kun je de gehele kerkdienst in de kerk aanwezig zijn.

Ook was ik nog jarig. Ik werd door de buren verrast door gezang op de vroege morgen en ontbijt op bed! Erg leuk.

Ik had de kinderen deze dag bij mij in huis, we hebben spelletjes gedaan, koekjes gebakken en een filmpje gekeken. Erg leuk!

’s Avonds had ik vrienden uitgenodigd om te eten en daarna gezellig me z’n allen spelletjes gedaan. Erg leuk om zo je verjaardag te vieren.

Ondertussen ook 2 bruiloften bijgewoond hier. Een was een echte, de andere was een mock wedding, om geld in te zamelen.

Een bruiloft gaat hier wel ietsje anders aan toe, als in Nederland. Gebruikelijk is ( na de kerk) dat er in een grote hal iedereen bij elkaar komt. En dan: chop some money! Met andere woorden: naar voren dansen en dan geld strooien voor het bruidspaar. Meestal wissel je 1000 kwatcha in voor kleine biljetten van 50 of 20 kwatcha. Dus je kunt er flink op los strooien.

Tijdens deze mock wedding werd er geld ingezameld voor de jeugd van de kerk. Het waren dan ook de dominee en zijn vrouw die opnieuw gingen trouwen. Alles volgens de officiële draaiboekjes, met kerkdienst, trouwjurk en bruidsmeisjes. Bijzondere manier om geld in te zamelen. Maar wel erg vrolijk en zo betrek je de hele gemeente.

Verder weinig nieuws hier in Malawi. Alles gaat zo rustig zijn gangetje door. Morgen reis in naar Lilongwe, om vanuit daar verder naar Oeganda te reizen. Famke, een erg goede vriendin, is vorige maand getrouwd. Een goede reden om eens te kijken hoe het in Oost Afrika is, i.p.v. het Zuidelijke Afrika. :)

haaknaalden, nijlpaarden en 1 van de zeven wereldwonderen

Het werd weer eens tijd voor een nieuwe blog vanuit Malawi.

Sinds de vorige blog is er veel gebeurd en heb ik veel gedaan, ik zal het zo kort mogelijk beschrijven en jullie mee nemen naar mijn werk en leven hier.

De Nederlandse school gaat zo zijn gangetje. De kinderen zijn lief en werken hard. Ook zijn de kinderen erg goedgelovig, dat bleek wel op 1 april. Ik had verteld dat er houtworm in de stoelen zat, en de stoelen daarom uit de klas moesten. Braaf namen alle kinderen kussens mee, want op de koude vloer zitten is ook zo hard…

Daarnaast heb ik kunnen regelen dat de schoolborden van de lokale school hier geverfd kunnen worden. Met het collectegeld van de bruiloft van Evelien en KlaasJan heb ik schoolbord verf gekocht en zijn de schoolborden weer netjes zwart.

Naar de lokale school gaan ruim 1500 kinderen en op zondag houden we ook zondagschool in de lokalen. Vanaf nu kunnen ook de kinderen die achterin de klas zitten het weer goed lezen!

Pasen werd ook uitgebreid gevierd in Malawi. Met de zondagschool hadden wij ook een rol in de kerkdienst. We zingen enkele liedjes, de kinderen deden een klein toneelstukje, en er werd een vers uit de bijbel opgezegd. Ook hadden we een groot kruis voorin de kerk gezet en kinderen mochten hun rugzak met hun ‘burden of sin’ bij het kruis neerleggen. Waarna iedereen zong: ‘Would you be free from you burden of sin, there is power in the blood.’

Tweede paasdag zijn we met een aantal vrouwen hier uit geweest, een Ladies Night naar Mzuzu. We hebben gegeten bij een nieuw en luxe hotel. Even onszelf verwennen.

Elke woensdag middag ga ik met de kinderen naar het ziekenhuis, daar verkopen de vrouwen Mandazi’s, een soort oliebollen, maar dan net ietsje anders. Erg lekker.

’s Avonds is er bijbel studie bij iemand thuis. We zijn dan met een groep van ongeveer 20 mensen.

Zo hadden we een paar weken geleden een BBQ geregeld. Dat was omdat Mariella, een Nederlandse vrouw die hier ook werkte, afscheid nam.

Erg jammer, want ik kon goed met haar opschieten. We hebben samen veel leuke dingen gedaan!

Zo zijn we ook een keer naar Kande Beach gegaan.

Dat is een mooi strand aan het Malawimeer. Maar je kunt er ook paardrijden, nu is dat op zich niet zo bijzonder, maar wel dat je met de paarden gaat zwemen in het meer!

Zadel van het paard af en dan het water in, wat een bijzondere ervaring!

Toen was het zaterdag 18 april zo ver, Marlinde kwam naar Malawi toe!

’s Morgens vroeg naar Lilongwe toe, toch zo’n 5 uur rijden vanaf Ekwendeni, om Marlinde op te halen. Alles ging prima en het was fijn om haar na zo’n lange tijd weer te zien.

In Ekwendeni mijn werk en woonplek laten zien. De kerk op zondag ( 7.30 blijft nog steeds erg vroeg), de school, Mzungumeal op dinsdag, de bijbelstudie, Mzuzu, Ekwendeni en het Malawimeer.

Ze was hier een weekje en hebben ons prima vermaakt.

Wel werd Marlinde gelijk welkom geheten door een mega grote spin, die in de keuken liep. Gewapend met bezem en staand op een stoel het beest naar buiten gejaagd.

Ook als afsluiting een rondje gelopen door en rondom Ekwendeni, heuvels in de verte, verdroogd mais op het land, en tabak wat hangt te drogen bij de mensen thuis.

Marlinde had ook heel veel haaknaalden en wol meegebracht uit Nederland ( dank voor de mensen die gedoneerd hebben). Deze haaknaalden hebben we aan de meisjes van de blindenschool gegeven. Zo veel vrijetijdsbesteding is er niet, en haken is voor veel meiden een leuke bezigheid. Helaas hadden ze bijna geen haaknaalden, waardoor ze moesten improviseren met lollystokjes etc.

Gelukkig heeft ieder meisje nu 2 haaknaalden en 2 bolletjes wol gekregen! Ze waren er erg blij mee! Gelijk werd er volop gehaakt en hoorde je ze niet meer.

We zijn ook een nachtje weg geweest naar het meer en hebben daar heerlijk kunnen relaxen, dat was het begin van mijn vakantie.

Daarna naar Lilongwe toe, vanuit daar hadden we een safari geboekt naar South Luangwa, Zambia.

Om half 8 verzamelen, waarna we uiteindelijk om half negen weg konden rijden. We zaten in een groep met 7 andere meiden. 3 uit Nederland en nog 4 Noorse.

Na een mooie rit van ongeveer 6 uur kwamen we aan bij Track and Trail River Camp.

Op de grens moest ik nog wel even duidelijk maken dat ik écht betaald had voor een werkvisum voor Malawi, maar dat het processen nogal lang op zich laat wachten.

Aangekomen bij de accommodatie, hier had Kiboko een tentenkamp opgezet. Een nette tent met 2 bedden erin. De camping stond heel mooi naast de rivier waar je de Nijlpaarden zag liggen. We werden de eerste middag ook gelijk verwelkomd door een olifant aan de overkant van de rivier.

’s Nacht werden we ineens wakker van een geluid, dat we niet direct thuis konden brengen, maar wat bleek de volgende morgen. Er was een groep van 6 olifanten met kleintjes langs onze tenten gelopen.

Ook werden we ’s nachts regelmatig wakker van het geluid van grazende nijlpaarden rond onze tent.

Wanneer we ’s nachts dus ook naar de wc wilden, moesten we James, de bewaker, roepen. Die ons dan, bewapend met een katapult, naar de wc begeleidde.

We hadden twee morning game drives. Om 6 uur vertrekken, om hopelijk zoveel mogelijk dieren te zien. Elke middag hadden we een avond safari, om 4 uur vertrekken, om zo 2 uur in het licht te rijden en 2 uur in het donker. Ze schijnen dan in het rond met een hele felle lamp, om zo de nachtdieren te kunnen zien.

We hadden geluk, want we hebben veel dieren gezien. Olifanten, buffels, nijlpaarden, zebra’s, giraffen, impala’s, en een luipaard!

Erg mooi!

Na 4 dagen weer terug naar Lilongwe, vanuit daar gingen we weer opnieuw nar Zambia, ditmaal om de Victoria Falls te bewonderen.

We hadden besloten om te gaan vliegen vanuit Lilongwe dat was en goedkoper en je veel sneller. Nadat we ons ingecheckt hadden, was de verrassing groot. Het vliegtuig wat ons via, Lusaka, naar Livingstone zou brengen was een erg klein vliegtuig! Een 19 persoon propeller vliegtuigje.

Gelukkig veilig geland in Lusaka, waar we gehaast door de douane moesten, omdat het volgende vliegtuig al op ons stond te wachten. Boven Livingstone konden we de Victoria Falls al zien!

Het hotel/backpackers was mooi. We hadden onszelf verwend door een luxe kamer te nemen. ’s Avonds uit eten en hier krokodil op.

En de volgende morgen was het zover, eindelijk naar de watervallen. Deze stonden al zo lang op mijn ‘bucketlist’. Met de gratis shuttle naar de watervallen gebracht. Hier toegang betaald en dan kon ik ze eindelijk met eigen ogen zien.

Wat een water!

Omdat het regenseizoen net afgelopen is, zijn de watervallen op zijn volst. Heerlijk rond gelopen en alles bekeken. Door de spray van de watervallen ( het water valt zo hard naar beneden) zijn we helemaal nat geworden. Gelukkig hadden we een poncho mee, die enigszins uitkomst bood.

Wat een kracht heeft water.

We hebben er heerlijk gewandeld, ook naar een boiling pot, waar al het water eerst naar toe gaat. Je loopt dan door een tropische stukje regenwoud waar je moet uitkijken dat de bavianen je niet aanvallen ( hé Marlinde…)

Ik had een aap die aan mijn tas zat en Marlinde was zo braaf om die weg te jagen.

’s Avonds zijn we nog een keer naar de watervallen gegaan. Het was namelijk volle maan, en omdat het volle maan is is er een regenboog zichtbaar, de Luna Rainbow. Heel mysterieus en bijzonder!

De volgende dag naar Zimbabwe, de watervallen liggen namelijk op de grens van deze twee landen. Ook hier weer een visum gekocht en de watervallen vanaf de Zimbabwe kant bekeken. Prachtig!

Je raakt er niet uitgekeken.

In de verte nog een olifant gezien.

We hebben er ook nog een Rhino Walk gedaan, een wandeling naar neushoorns toe in het wildpark naast de watervallen. Het was een jonge neushoorn en een vrouwtje.

Ook hebben we een sunsetcruise gedaan. Gevaren op de Zambezi rivier en de zon in de rivier zien zakken. Ondertussen nog nijlpaarden en krokodillen gezien.

Heel mooi, en met recht een van de 7 wereldwonderen!

Zaterdags weer terug gevlogen naar Lilongwe, dit keer in een 9 (!) persoons vliegtuigje. Je kunt niet staan in het vliegtuigje, ziet de piloot en alle instrumenten zo zitten. Voordeel is wel dat je erg mooi kunt uitkijken over het landschap. Maar ook wel hobbelig…

In Lilongwe aangekomen weer opgepikt door een vriend, die nog een winkeltje van zijn vrouw liet zien. Chitenche gekocht (stof). Verder gerelaxt, op de markt groentes gekocht en heerlijk gezwommen in een zwembad bij een hotel.

Afgelopen maandag heb ik Marlinde weer netjes bij het vliegveld afgezet en ben ik zelf weer doorgereisd naar Ekwendeni. Na een hele mooie, gave en bijzondere vakantie begint maandag het werk leven weer.

PS. Bedankt voor alle berichtjes hier en kaartjes met de post! Dat waardeer ik erg!

Er staan meer foto's onder het kopje foto's.

Tweede blog vanuit Ekwendeni

Zo, het werd weer hoog tijd voor een nieuwe blog vanuit Ekwendeni.

Alles gaat hier erg goed en de tijd vliegt voorbij, maar dat is een goed teken.

Misschien is het leuk als ik jullie mee neem naar mijn leven in Malawi en vertel hoe mijn week eruit ziet en wat ik verder zo allemaal mee maak.

De school begint elke morgen al vroeg, om acht uur komen de kinderen binnen druppelen en begin ik mijn schooldag. Ook hier begin ik met het zingen van liedjes, bijbelverhaal etc. Daarna gaan alle kinderen aan het werk. Ik heb op 2 dagen alle 5 de kinderen, de andere dagen heb ik verspreid de kinderen, in groepjes van 3. Sinds kort zijn we ook een kleuterschooltje gestart. Zodoende geef ik op donderdagmiddag les aan 3 kinderen van 4. Erg leuk en gezellig.

Ondertussen zijn we op school met een thema gestart. ‘Reis om de wereld’. Elke twee weken kiezen de kinderen een nieuw land uit en gaan we allemaal dingen ontdekken van dit land. Zo zijn Brazilië, Frankrijk en Canada al aan de beurt geweest en zijn wij nu met de klas geland in Zuid-Afrika.

Natuurlijk moest er bij het land Frankrijk Franse frietjes gebakken worden, dus op een middag niet in de klas, maar in mijn keuken school! Erg leuk! ( en lekker)

De morgens duren tot 12 uur, en daarna heb ik ’s middags nog les van 13.30-15.00 uur. Behalve op de vrijdagmiddag, want dan zijn alle kinderen ’s middags vrij.

De school, een lokaaltje naast kantoren van de kerk, ligt op ongeveer 5 minuutjes lopen. Een kleine wandeling op een zandweg.

Op de maandag en woensdagmiddag zijn wij een vrouwen fitness gestart. En wel bij mij in de tuin, dit gebruik kende ik ook in Zuid-Soedan, vandaar dat ik al enkele fitness dvd’tjes vanuit Nederland had meegenomen. Gezellig op het gras sporten in de buitenlucht, soms onder nieuwsgierige ogen van buurtkindjes, die vinden dat wij Mzungu’s maar gek aan het doen zijn.

Op dinsdag avond zorgen we ervoor dat de aanwezige vrijgezellen in Ekwendeni een heerlijke Mzungu maaltijd hebben. Dus om de beurt kookt er iemand en eten we daar met een groepje jongeren, gezellig en erg leuk. Zo hebben ze hier heerlijke, en goedkope Soya pieces, die heerlijk smaken. :)

Op zich is er verder bijna alles wel te verkrijgen in de buurt. Groentes haal ik op de markt en 1x per week komt Bobby de groenteboer langs. Hij werkt bij de green shop in Mzuzu ( een NGO voor dove mensen) en komt dan heel luxe, de groenten bij huis bezorgen. Nu heb ik graag iets voor een goed doel over ( haha, en het gemak) dus komt hij elke week langs. De rest koop ik op de markt in Ekwendeni, waar voornamelijk tomaat en ui te verkrijgen is, of in Mzuzu, waar de keus een stuk ruimer is.

Woensdagavond hebben we een internationale bijbelstudie, die wij om de beurt bij verschillende mensen in huis houden. Erg gezellig, leerzaam en een fijne groep mensen!

Vrijdag middag heb ik geen kinderen op school, maar ga ik ’s middags naar de blindenschool om samen met Marieke club te geven. De kinderen zingen liedjes, luisteren naar een bijbelverhaal en leren een bijbel vers uit hun hoofd. Daarna is het tijd voor een spel of spelen met het aanwezige speelgoed. Zo hadden we twister mee genomen, wat een groot succes is!

Veel kinderen kunnen nog wel een beetje zien, of hebben een oog aandoening. Maar er zijn ook enkele kinderen die volledig blind zijn. Ook gaan er veel albino kinderen naar de blindenschool.

Het is een boarding school, wat inhoud dat de kinderen slapen in de slaapzalen van de school en alleen in de schoolvakanties naar huis gaan.

Veel meisjes vinden het erg leuk om te haken, maar door gebrek aan haaknaalden en wol gaat het niet zo goed. Maar dat je erg creatief kunt zijn blijkt maar weer toen ik een meisje een kapotte pen zag gebruiken als haaknaald.

De zaterdag is een vrije dag! Heerlijk! Deze heb ik al erg wisselend ingevuld. Wanneer we niets bijzonders gaan doen, wordt het vaak een ritje met het openbaar vervoer naar Mzuzu, waar we boodschappen doen.

Je kunt hier kiezen uit een mini bus die heel erg vol gestopt wordt, vaak stopt om mensen, in het al overvolle busje, in te laden. Of je kunt kiezen uit een taxi. Ook deze vertrekt wanneer hij vol is, maar dan met maximaal 3-4 mensen op de bank. Prima te doen!

Het is een mooie rit naar Mzuzu van ongeveer 20 minuutjes Je rijdt het dal door ziet akkers, bergen in de verte en huisjes. Alles is mooi groen en daar doorheen zie je een rode weg kronkelen. Gelukkig is de hoofdweg wel asfalt weg.

Regelmatig word je bij een road block gestopt Hier staat de politie/leger te controleren. En dat sommige dingen alleen in Afrika gebeuren bleek wel toen wij gestopt werden in de regen.

Een hele stoere Afrikaanse soldaat, in uniform en al, Dik geweer om zijn schouders en een ROZE paraplu met hartjes. Tja.

Of dat je in de taxi rijdt en de chauffeur ineens met zijn stuur van links naar rechts gaat. Om zo het allerlaatste restje benzine, wat er nog in de tank moet zitten, te gebruiken. Dat je dan net boven aan de heuvel ( gelukkig) stil staan omdat de benzine op is, is de gewoonste zaak van de wereld. Chauffeur verdwenen met een jerrycan en wij maar wachten. Dat hij 10 minuten later terug komt met een volle jerrycan en wij weer verder kunnen, is erg normaal.

Naast de regelmatige ritjes naar Mzuzu, ben ik nu ook al 3 keer naar het meer geweest. Een prachtig wit strand en helder, warm water. Tropisch doet het aan en het is een heerlijke plek om tot rust te komen. Het meer ligt op een 1,5-2 uur rijden van Ekwendeni.

Ook ben ik op een zaterdag naar Livngstonia geweest met Mariella ( zij werkt hier ook als vrijwilliger) en Corine en Hanneke ( 2 studenten) Erg gezellig! We hadden Fabias gevraagd om ons te rijden en een 4x4 auto gehuurd. De wekker ging erg vroeg die morgen en om 6 uur reden wij Ekwedeni uit, richting het noorden. Na een uurtje gingen we de verharde weg af en reden een prachtige route naar Livingstonia. Na 3 uur rijden kwamen wij aan. In Livingstonia woonden de vroegere Schotse missionarissen. Livingstonia ligt op ongeveer 900-1000 meter hoogte en daardoor heb je een prachtig uitzicht over het meer en over Malawi. We bezochten de oude kerk en het museum. Museum is een groot woord, maar ze hadden erg hun best gedaan om er wat van te maken.

Na een wandeling door het dorp reden wij verder naar een mooie waterval.

Via een erg bochtige en steile weg, met veel haarspeldbochten, terug gereden naar de hoofdweg.

Op zondag ga ik naar de kerk hier. Nu schreef ik in mijn vorige blog al dat de kerk om 8 uur begon. Nu hadden ze op een morgen een leuke mededeling tijdens de dienst. Voortaan begint de Engelse dienst om 7.30! Ja je leest het goed! Op de zondag morgen is dat wel erg vroeg moet ik zeggen hoor! De dienst is elke keer wel anders. Soms is er een koor, andere keren niet. Omdat ik op zondag zondagschool geef aan de kinderen, zitten wij in de zijbanken. Aan het begin van de dienst worden alle kinderen van de zondagschool naar voren geroepen om te presenteren wat ze de week ervoor geleerd hebben en om een liedje te zingen. Mooi dat zo de kinderen ook een bijdrage hebben bij de dienst.

Na ongeveer een 30-45 minuten in de kerk gezeten te hebben, gaan wij met de kinderen van de zondagschool uit de kerk. We lopen dan naar de school van de kerk en gaan in 2 groepen uiteen. We zingen, vertellen een verhaal en leren ook hier een memory vers uit ons hoofd. Soms spelen we het bijbelhaal na, een andere keer maken we een tekening over het verhaal.

Ik heb eens per 3 weken geen zondagschool en kan dan de hele dienst in de kerk zitten. De lengte van de dienst is ook erg verschillend. Soms sta je na 1.5 uur buiten, maar het kan ook gerust 2 uur of zelfs 2.5 uur duren als er iets speciaals is.

Na de kerk drinken we om de beurt bij iemand in de tuin koffie/thee. Gezellig!

’s Middags hebben Mariella en ik een traditie op gebouwd om om de beurt bij elkaar te eten en dan een serie marathon te houden.

Of we maken een wandeling in de buurt. Zo hebben we de prayer mountain beklommen. Een kleine berg aan de rand van Ekwendeni waar je een prachtig ver gezicht hebt over Ekwendeni en omgeving.

Naast de leuke en gezellige mensen hier om mij heen heb ik natuurlijk ook veel huisdieren. Zo heb ik altijd wel een paar loslopende kippen in mijn tuin lopen van de buren. Daarnaast heb ik Harry de gekko, veel spinnetjes, muggen, ratten en ander klein gezellig gedierte. Maar afgelopen zaterdag had ik wel de hoofdprijs! Ik had namelijk een slang op bezoek. Blijkbaar vond hij het wel gezellig bij mij in huis. Het was dan wel een klein slangetje van ongeveer 30 cm, maar toch. Een slang is een slang.

Toch maar naar de buren gelopen en Martijn heeft de watchman mee genomen. Gewapend met bezem en mes de slang gedood en in mijn wastepit ( een gat in de grond waar ik mijn afval in leeg gooi) gegooid. Hmmm, gezelschap is er leuk, maar dan toch liever niet van slangen.

Voor nu een hartelijke groet vanuit een mooi en warm Malawi!

Anita

PS, bedankt voor alle leuke berichtjes op de site, en bedankt voor de kaartjes die ik krijg via de post!

Onder het kopje foto’s kun je meer foto’s vinden.

Eerste week in Malawi

Alweer een week in Malawi, wat gaat de tijd toch snel.

Vorige week vrijdag werd ik uitgezwaaid door mijn zussen en ouders. Ondertussen een al bekende weg geworden, die verbinding tussen Genemuiden en Schiphol. Nadat mijn bagage was ingecheckt, gelukkig mocht alles mee, nog even een hamburger gegeten. Toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Op reis gaan en een nieuw avontuur is fijn, maar afscheid nemen is nooit leuk.

De reis in het vliegtuig verliep zonder problemen, wel wat hobbelig hier en daar, maar dat mocht de pret niet drukken. Tot Nairobi had ik 2 stoelen tot mijn beschikking, wat de vlucht een stuk aangenamer maakte. Overstappen in Nairobi naar Lilongwe.

Geland in Malawi stap je het vliegtuig uit, en daar is die al te bekende geur weer! Je ruikt gewoon dat je weer in Afrika bent.

Na een vluchtige Ebola check, waarbij mijn temperatuur goed bevonden werd, was het tijd voor een visum. Ook hier geen enkel probleem en kon ik zo door lopen naar de bagageband. Gelukkig zijn beide koffers met mij mee gekomen naar Malawi.

Bij de aankomst stond Tjerk mij al op te wachten. Fijn! Het was een fijne autorit van Lilongwe naar Ekwendeni, waar je toch al snel zo’n 4.5-5 uur over doet.

Ondertussen zie je het landschap veranderen. Over het asfalt rijd je langs kleine dorpjes, hutjes, huisjes, maar ook stukken onbewoonbaar gebied. Het valt mij op dat het ook hier erg groen is! De bomen en het gras is groen en de aarde is rood. Het voelt weer als vanouds vertrouwd.

We rijden een steeds meer heuvelachtig gebied in, met hier en daar wat bergen. Mooi gezicht.

Bijna bij Ekwendeni aangekomen stoppen we nog even in Mzuzu, een grotere stad met een heuse westerse supermarkt! Het klopt voor je gevoel niet, maar het maakt het leven wel een stuk aangenamer hier.

In Ekwendeni aangekomen stonden de kinderen van de fam. Visser mij al op te wachten. Wat een welkom! De eerste paar dagen sliep ik in een guesthouse. Deze was mooi versiert met kleurplaten van de kinderen en zelfs al twee kaartjes vanuit Nederland! Wat een warm welkom.

Zondags was het erg vroeg opstaan, de Engelse kerkdienst begint hier namelijk om 8.00 uur! Een hele klus zou je denken, normaal gesproken ben ik niet zo’n held in vroeg opstaan. Maar omdat de zon om 5.45 in je kamer schijnt, ben je toch al op tijd wakker.

De kerk is erg bijzonder, het is gebouwd door de vroegere Schotse missionarissen is al ongeveer 150 jaar oud. De glas en lood ramen zijn nog steeds intact. De dienst was zoals gebruikelijk met veel zingen en een preek. Altijd mooi om te zien en te beseffen dat waar je ook bent, dezelfde boodschap verkondigt wordt.

Na de kerk op de koffie bij de fam. Boogaart, die specia

al een boterkoek gebakken had, Heerlijk en erg gezellig.

In de middag de omgeving van Ekwendeni maar eens beter leren kennen door een wandeling te maken in de omgeving, alles is mooi groen, de bergen in de verte. Een mooi vergezicht, heerlijk ontspannen om er te wandelen.

De rest van de week een beetje wegwijs gemaakt in de omgeving, wezen kijken bij het Nederlandse schooltje, waar ik donderdag begonnen ben met lesgeven. Leuk!

Ook kon ik woensdag verhuizen naar mijn nieuwe huisje! Een heerlijk plekje, mooie tuin, én stromend water en een eigen wc! Kan niet beter!

Vrijdag middag naar Mzuzu om boodschappen in te slaan voor de volgende week, pinnen bij de pinautomaat en een colaatje gedronken in een cafeetje. De Shoprite weer uitgebreid bewonderd en ontdekt dat er hier best veel te verkrijgen is (zolang je maar bereid bent veel ervoor te betalen).

Onderweg naar de taxistandplaats om met het openbaar vervoer terug te reizen naar Mzuzu (20-25 min reizen) nog flink nat geregend, omdat het regenseizoen is regent het zowieso veel, maar het kan ook heel hard regenen. Gelukkig hier in het noorden van Malawi geen last van overstromingen ed. Maar in het zuiden van het land hebben ze hier wel erg last van.

Vandaag naar het Malawi Lake geweest. Omdat de vorige juf afscheid nam, gingen we met een hele groep op weg. Een kleine 2 uur rijden kom je bij het meer met een prachtig wit strand. Bijna onwerkelijk. Het water is heerlijk helder en warm, fijn om er in te zwemmen. We hebben een hele gezellige dag gehad waarin ik flink verband ben in de Afrikaanse zon. Maar wel heel prettig dat er dichtbij een plek is om te ontspannen. Zeker voor herhaling vatbaar!

Voor nu een hartelijke groet uit Ekwendeni!

ps. er staan meer foto's onder het kopje foto's.

Womensday- life skills- Jinja

Het was weer hoog tijd om een nieuw reisverslag te schrijven! De dagelijkse bezigheden gaan door en ik heb ondertussen weer heel wat nieuwe belevenissen meegemaakt. Ik zal een poging doen om het kort en bondig te houden...!

Begin maart was het internationale vrouwendag. Een dag wat groots gevierd wordt in heel Zuid-Soedan, zo ook in het vluchtelingenkamp. We gingen al vroeg op weg naar het kamp, maar zoals gebruikelijk startte de dag vrij laat! Een functie zoals deze begint altijd met marching, wat eigenlijk inhoudt dat elke school, groep of vereniging zich laat zien en dansend en zingend naar de basis van het kamp begeeft.

Hierna volgen er veel speeches, drama, en geven de schoolkinderen raadsels op voor het publiek. Het was een dag waarbij de vrouw echt centraal stond! Ook al zag je ook veel nieuwsgierige mannen in het publiek!

Drama is iets wat de Congolezen super leuk vinden om te doen, en letterlijk: hoe dramatischer hoe beter. Zo werd er een hele operatie nagespeeld door het medische team.

Ook werd de hele plechtigheid verstoord door een giftige slang. Deze werd gezien in de boom waar wij onder stonden... Gelukkig was er een heldhaftige man die deze kon doden.

Het was een leuke dag voor de vrouwen en een lunch, bestaande uit geit, beef en cassave- posho maakte het helemaal geslaagd.

Helaas voelde ik mij toen al een paar dagen niet helemaal fit. Dus mijn collega\'s in de kliniek maar even om raad gevraagd. Na een test bleek ik Typhoid (buiktyfus) te hebben. Tja! Dat kan ik dan ook weer aan mijn lijstje tropische ziekten toevoegen! Maar gelukkig ben je er na 10 dagen antibiotica weer helemaal vanaf! J

De Life Skills lessen in het kamp gaan ook goed. De leerkrachten zijn nog steeds gemotiveerd en mijn taak veranderd langzamerhand van zelf lesgeven, naar coördineren.

Soms is het wel lastig, omdat de klassen erg groot zijn en het aantal leerlingen in een klas soms boven de 200 gaat.

Ook is de Zuid-Soedanse regering begonnen met wegwerkzaamheden. Helaas gaat dit wel op de Afrikaanse manier. Na ruim 3 maanden zijn ze nog niet heel veel opgeschoten. Het regenseizoen is weer begonnen, dus de tropische stormen maken de weg er niet veel beter op. De kuilen worden steeds dieper en het worden langzamerhand rivieren die je moet doorkruisen. Gelukkig zijn de landcruisers hiervoor gemaakt en komen wij tot nu toe altijd nog op de plek van bestemming aan!

Rond Pasen was het weer tijd voor mijn laatste ‘leave\'! Dit keer heb ik na veel overwegingen besloten om via de lucht te gaan en niet via de weg. 2 uurtjes vliegen, in plaats van 2 hele dagen op de weg. Ook wordt de weg in Zuid-Soedan richting de Oegandese grens steeds slechter en gebeuren er in Oeganda de laatste tijd veel (dodelijke) ongelukken met de bus. Ook is er in Bazi, een plaats waar de weg de grens vormt met Congo, veel onrust. Er zijn regelmatig schietingen tussen leger en rebellen. Reden genoeg om deze keer te vliegen. Er gaan maar 1 maatschappij naar Entebbe, dus ik had niet veel keus. ( ik had ook met de MAF kunnen vliegen, maar deze is qua tijd ed. wat onregelmatig). Op een dinsdagmorgen rond half 10 werden wij op het vliegveld verwacht. Al klinkt vliegveld redelijk wat, het is een kantoortje en een landingsbaan van aarde.

Na wat vertraging komt er dan een klein 16-zit vliegtuigje aan. Ik moet zeggen, toen we opstegen had ik toch wel zweethanden! Maar het is ook wel erg leuk om Zuid-Soedan en Yei via de lucht te kunnen zien! Heel veel groen, en af en toe een klein dorpje met hutjes.

Aangekomen in Entebbe staat de chauffeur me al op te wachten. Na een stop in Kampala bij Brood ( een Nederlandse(!) bakker) met een bruin broodje gezond, kom ik in Jinja aan. Ik slapa bij Terry en Debbie, een Amerikaans stel. Terry is dominee en geeft les in het seminar. Super dat ik hier kan verblijven! Ik heb ze tijdens mijn eerdere Jinja bezoeken en mijn6 maand leren kennen.

Ook kon ik in Jinja eindelijk weer naar het weeshuis Welcome Home. Hier ben ik vele eerdere keren geweest om vrijwilligerswerk te doen en om op bezoek te gaan. De kinderen kenden me allemaal nog! En wat zijn het toch schatjes!

Lekker spelen met de kinderen, baby\'s extra aandacht geven door een knuffel! Wat hou ik toch van deze kinderen!

We gingen onder andere op ‘safari\' met alle kids! Hierbij moet je denken aan een minibusje vol geladen met kinderen op zoek naar: geiten, kippen, schapen, koeien en als we geluk hadden apen! De kinderen hadden dolle pret en vonden het maar wat leuk!

Ook was het erg fijn om goed te eten! En dat konden ze bij mijn gastfamilie! Poeh! Alle kilootjes die ik er door het eten in Z-Soedan af was, zijn er zo langzamerhand allemaal weer bij... Tja, ik weet het, ik heb jet zelf in de and, maar als je zolang bijna als een vegetariër leeft, dan is goed vlees toch wel erg fijn!

Ook had ik een speciale dag. Ik ging namelijk op bezoek bij ons Compassion sponsorkindje. Samen met mn zussen Evelien en Marlinde sponsoren we Salame Mirembe sinds september afgelopen jaar. En omdat ze in Oeganda woont, vond ik het eeen must om bij haar op bezoek te gaan. Helaas kreeg ik van Compassion NL geen enkele reactie over een evt, bezoek, maar in Kampala waren ze erg behulpzaam en vriendelijk!

We spraken af dat ik Salama met haar begeleider in Mukono (plaatsje tussen Jinja en Kampala) zou ontmoeten. Wat een verrassing was het dat ook de moeder en het broertje in de beste kleren mij op stonden te wachten!

Als eerste een bezoekje aan het huisje waar Salama woont. Erg klein, maar ik zie dat de moeder het beste voor de kinderen voor heeft. Ik had een pop gekocht, die ze de hele dag niet meer uit het oog verloren heeft.

Ook bezocht ik het project van Compassion hier. Erg leuk om te zien.

En toen kwam de verrassing, ik nam ze allemaal mee voor een lunch. Dat was een welkome variatie, aangezien ze elke dag rijst/posho en bonen eten. Volgens mij was de jonge moeder (22) nog blijer dan de kinderen, want ze sprong bijna op en neer toen ik vertelde dat ze chicken en chips ging eten!

Bij een hotel het eten besteld. De kinderen waren lekker aan het spelen, gelukkig was Salama niet bang, dus kroop ze elke keer lekker naar mij toe.

Ze is een vrolijk en lieve meid, ik ga haar zeker missen! Maar gelukkig kunnen we brieven schrijven en wie weet zit er in de toekomst nog wel ene keer een bezoek aan te komen!

Rond Pasen ging ik , samen met Terry en Debbie (mijn Amerikaanse/Oegandese ouders) op bezoek in een dorp waar ze Easter Carols gingen zingen. Erg leuk om de kinderen te zien optreden en een drama te zien die het paas verhaal vertellen.

Ook was er eerste paasdag een sunrise service. Helaas zagen wij geen zonsopkomst, want het regende erg hard die morgen! Tijden de tweede dienst was het gelukkig weer droog en konden we weer buiten onder de bomen naar de kerk toe.

Na 2 weken in Jinja was het weer tijd om terug te gaan naar Zuid-Soedan. Het afschijd was niet makkelijk, ik ken de kinderen nu zo goed, en ik weet niet wanneer ik weer in Oeganda zal zijn! Gelukkig weet ik dat ze een goed thuis hebben!

Ik verbleef de laatste nacht in Entebbe en op zaterdagmorgen vloog ik weer terug naar Yei! We hadden een tussenlanding in Arua, dus ik had snel Famke gebeld, zodat zij, samen met Naomi naar de airstrip konden komen! Gelukkig kon dit en kon ik hen ook nog even zien! Dat was erg fijn!

In Zuid-Soedan is het nu tijd om alles af te ronden en afscheid te nemen. Een jaar klinkt erg lang wanneer je er aan vooraf staat, maar zo aan het einde is de tijd toch voorbijgevlogen! (ik had wel een extra jaartje gewild hoor!)

We plannen nog een laatste workshop voor de meiden in de middelbare scholen. De meiden zijn erg kwetsbaar en er is een hoog cijfer aan uitvallers. Mede door vroeg trouwen en omdat ze zwanger raken. Dat zijn dan ook enkele topics die we gaan behandelen tijdens de workshop! We hopen op een leuke dag, waarbij de meiden veel leren, van elkaar leren en bemoedigd zijn om hun school af te maken! Ook hopen we te praten over HIV/AIDS, hygiëne en waarom onderwijs belangrijk is.

Maandag 6 mei hoop ik via de UN helicopter naar Juba te vliegen. Maar dit is nog niet helemaal zeker, want mijn aanvraag moet nog goedgekeurd worden ( Het zal wel egr fijn zijn, 30 minuten vliegen ipv. De hele dag op de weg)

7 mei hoop ik weer naar Nairobi te vliegen voor een debriefing in Across.

8-11 mei ga ik op een safari in de Masai mara! Hier kijk ik ook al naar uit, want het schijnt een van de mooiste parken te zijn!

13 mei vlieg ik in de avond naar Nederland, waar ik dan uiteindelijk 14 mei aankom!

De tijd vliegt voorbij, maar voor nu nog EXTRA genieten van het Afrikaanse leven.

(\'winkelstraat in Yei-Town!)